‘Het doet ertoe met welke mensen je omgaat en het doet ertoe hoe je je tijd doorbrengt, want je weet niet hoelang je hebt.’

*Deze recensie bevat lichte spoilers.*

3,5 ⭐️ sterren.

‘Ik hou van hem op een manier die ik niet onder woorden kan brengen, alsof mijn liefde een orgaan in mijn lichaam is dat essentieel is om in leven te blijven hoewel ik het in een anatomieboek niet zou kunnen aanwijzen.’

‘Als hij bij mij was gebleven’ en ‘Als ik het haar had verteld’ zijn samen een mooi, hartverscheurend, coming-of-ageverhaal met belangrijke thema’s als depressie en rouwverwerking.

Na het eerste hoofdstuk gelezen te hebben (en de titel) krijg je wel een idee hoe het verhaal zal lopen, maar toch blijf je op een andere afloop hopen. Wat mij betreft waren de tijdsprongen in het verhaal te groot en aangezien Autumn naar mijn idee in die tijd niet veel veranderde, voelde het ook onrealistisch dat de jaren zo snel verstreken. Toch maakte het verhaal het moeilijk om het boek weg te leggen, aangezien het vlot geschreven was en makkelijk weglas.

Wat ik wel jammer vond was het miscommunicatie-trope dat erin zat, waar ik geen fan van ben. Daarnaast vond ik het einde een beetje afgeraffeld, een periode waar ik juist meer over wilde lezen. Maar wat ik in deel één miste, werd gelukkig in deel twee goedgemaakt door een stuk vanuit Autumns oogpunt, zodat je voor je gevoel toch meer afsluiting hebt.

Ik vond het goed dat er belangrijke thema’s aan het licht werden gebracht, zoals omgaan met depressie en rouwverwerking, waarvan dat laatste vooral goed aan bod komt in het tweede deel dat ook deels is geschreven vanuit het oogpunt van Jack, de beste vriend van Finn. Misschien dat ik daarom boek twee ‘Als ik het haar had verteld’ toch net iets beter vond dan het eerste. Het voelde minder oppervlakkig, realistischer en ik vond het tempo fijner.

Bedankt Lees van Bol en Boekerij voor deze recensie-exemplaren!