Lezersrecensie
‘Wat je kan krijgen hoef ik toch niet te houden, en nooit wilde ik iets liever houden dan haar.’
5 ⭐️ sterren.
‘Wat je kan krijgen hoef ik toch niet te houden, en nooit wilde ik iets liever houden dan haar.’
Dageraad boven de boete vertelt het hartverscheurende, meeslepende en spannende verhaal van Haymitch in zijn Spelen. Een verhaal dat je nieuwe inzichten geeft en letterlijk je hart aan diggelen slaat.
Als je De Hongerspelen hebt gelezen, weet je misschien al hoe het eraan toegaat tijdens de Spelen van Haymitch, en ook hoe het eindigt. Toch maakt deze kennis op voorhand de ervaring niet minder leuk of hartverscheurend. Oude bekenden keren terug (sommige op verrassende wijze) en je krijgt een nieuw beeld van het verzet dat toen al aan het vormen was en de eerste stappen zette.
‘De sneeuw kan vallen, maar de zon komt ook weer op.’
Suzanne Collins weet je een personage te laten haten en vervolgens te laten huilen als die doodgaat. Ze kan personages tot leven brengen en elk uniek te maken. Ik vond het erg leuk dat de Spelen toch wel het grootste deel van dit boek omvat en je meer over Haymitch en zijn verleden te weten komt, een personage waar ik altijd graag over las en nieuwsgierig naar was.
Een heleboel dingen voelen bitterzoet aan, aangezien jij meer weet dan de hoofdpersoon en wat er staat te gebeuren. Daarnaast is het hartverscheurend om te weten waarom hij is zoals hij is en hoe hij zo is geworden. Het einde weet nog wel een pleister op je hart te plakken en sluit het verhaal ook op een mooie manier af.
‘Ik hou verduveld veel van je.’
Bedankt Lees van Bol & Best of YA voor dit recensie-exemplaar!
‘Wat je kan krijgen hoef ik toch niet te houden, en nooit wilde ik iets liever houden dan haar.’
Dageraad boven de boete vertelt het hartverscheurende, meeslepende en spannende verhaal van Haymitch in zijn Spelen. Een verhaal dat je nieuwe inzichten geeft en letterlijk je hart aan diggelen slaat.
Als je De Hongerspelen hebt gelezen, weet je misschien al hoe het eraan toegaat tijdens de Spelen van Haymitch, en ook hoe het eindigt. Toch maakt deze kennis op voorhand de ervaring niet minder leuk of hartverscheurend. Oude bekenden keren terug (sommige op verrassende wijze) en je krijgt een nieuw beeld van het verzet dat toen al aan het vormen was en de eerste stappen zette.
‘De sneeuw kan vallen, maar de zon komt ook weer op.’
Suzanne Collins weet je een personage te laten haten en vervolgens te laten huilen als die doodgaat. Ze kan personages tot leven brengen en elk uniek te maken. Ik vond het erg leuk dat de Spelen toch wel het grootste deel van dit boek omvat en je meer over Haymitch en zijn verleden te weten komt, een personage waar ik altijd graag over las en nieuwsgierig naar was.
Een heleboel dingen voelen bitterzoet aan, aangezien jij meer weet dan de hoofdpersoon en wat er staat te gebeuren. Daarnaast is het hartverscheurend om te weten waarom hij is zoals hij is en hoe hij zo is geworden. Het einde weet nog wel een pleister op je hart te plakken en sluit het verhaal ook op een mooie manier af.
‘Ik hou verduveld veel van je.’
Bedankt Lees van Bol & Best of YA voor dit recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie
