Zondagskind? Alleen letterlijk?

In eerste instantie is het goed mogelijk dat het boek met 477 bladzijden, vanwege de dikte afschrikt en daarom vind ik het jammer dat het zo dik is. Maar als je eenmaal bezig bent, vlieg je er doorheen, vooral als je in staat bent om de beschrijvingen die soms langdradig kunnen overkomen, voor lief neemt omdat ze bijvoorbeeld positief bijdragen aan een goed beeld van dit meisje met Asperger (ASS+).
We maken kennis met Jasmijn als ze net naar school gaat. Ze is een klein kind en ervaart dan al dat ze anders is. Jasmijn Vink en de auteur Judith Visser (2 x J.V.) lijken erg op elkaar en het boek is minstens autobiografisch van aard. Dit maakt van het lezen van het boek meer dan alleen een interessante leeservaring. Het geeft inzicht in het denken van iemand met Asperger en ook al uit het bij veel mensen anders dan bij Jasmijn, het geeft beslist inzicht en dat vind ik zelf bijzonder prettig. Een voorbeeld hiervan is voor mij de momenten waarop Jasmijn erg nadenkt over iemand anders. Ze is zo lang aan het nadenken over hoe iets voor iemand anders is, dat het onder meer daardoor al moeilijk wordt om 'passend' te reageren want: 'wat kan ze nu nog zeggen" Het is al zo'n tijd stil geweest dat het nu ook gek is als ze toch nog iets gaat zeggen.

Ik-verteller en schrijfstijl
Doordat het boek is geschreven vanuit Jasmijn, krijg je als lezer een heel goed beeld hoe Asperger er uitziet bij Jasmijn en waar ze tegenaan loopt. Dat vind ik bijzonder waardevol.

De schrijfstijl is helder; goede zinnen, geen moeilijke woorden met zo hier en daar beschrijvingen die waarschijnlijk als langdradig kunnen worden ervaren.

Andere boeken die (ook) door tieners kunnen worden gelezen zijn bijvoorbeeld
- 'Waarom ik soms op en neer spring' door Naoki Higashida (2013, 190 blz.). Naoki is in gesprek met het hoofdpersonage dat uitlegt hoe het bij hem werkt.
- 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' door Mark Haddon (2003, 288 blz.) over een jongen die een dode hond vindt, dan gaat bedenken hoe het komt dat die hond is gestorven en dan nog meer ontdekkingen doet.