Aangrijpend en angstaanjagend realistisch

Wellicht ken je Wendy Brokers van haar populaire feelgoodromans Geluk bij een ongeluk en Baguette met jam voor twee, maar met haar debuut in het Young Adult-genre, De laatste halte, slaat ze een geheel andere weg in.  

Naima, Ralph, Loïs en Jonas gaan samen hun klas op werkweek naar Londen. Ze hebben elkaar tot nu toe nauwelijks aangekeken. Maar als ze alle vier in hetzelfde groepje worden ingedeeld, moeten we ze wel met elkaar omgaan. Terwijl ze met z’n vieren de wereldstad doorkruisen komen ze meer over elkaar te weten. Zo worstelt de een met een scheiding en de ander met een verschrikkelijke gebeurtenis uit het verleden. Wanneer ze op de metro staan te wachten op het drukste station van Londen gebeurt er iets waar iedereen voor vreest.  

‘Het ene moment ren ik nog, het andere moment hoor ik het geluid van vuurwerk. Pas op het moment dat Jonas zich op me werpt, we samen achter een auto op de stoep terecht komen en mijn wang over de ruwe betontegels schuurt, realiseer ik me dat het geen vuurwerk is.’  

In de chaos die ontstaat proberen de vier tieners zichzelf en elkaar in veiligheid te brengen, maar de gebeurtenis blijkt persoonlijker te zijn dan ze denken.  

De situatie die in De laatste halte wordt beschreven is erg actueel. De laatste jaren zijn terroristische aanslagen zaken waar mensen zich niet alleen bewuster van zijn geworden, maar die hen ook angstiger hebben gemaakt. Deze angst heeft Brokers op een aangrijpende en angstaanjagend realistische manier weergegeven. De vier tieners proberen zich een weg te banen door de chaos die ontstaan is, wat niet makkelijk is als de ene na de andere persoon om hen heen wordt neergehaald door het terroristische geweld. De auteur schetst een situatie waarin je eigen veiligheid prioriteit nummer één is. Hier laat ze ook zien hoe de vier personages elk op hun eigen manier worstelen met het geweld dat ze zien.  

Daarnaast heeft de schrijfster de personages goed uitgewerkt. De een heeft een sterker verhaal dan de ander, maar Brokers verweeft op een wonderlijke manier de persoonlijke, en vooral kwetsbare, verhalen van de tieners met de terroristische aanslag. Daarbij laat ze ook zien hoe een vriendschap kan veranderen door een aangrijpende gebeurtenis. De aanslag zorgt ervoor de vrienden samen eenzelfde grote last dragen. Dat moeten ze zien te verwerken, en ook dit laat de schrijfster in haar boek zien. Onzichtbare muren en blokkades over geloof en sociale klasse vallen weg door het verdriet dat Naima, Ralph, Loïs en Jonas samen delen.  

Bovendien hanteert Wendy Brokers een meeslepende en beeldende schrijfstijl:  

‘Overal zie ik bloed, stof, puin. Vanaf het plafond dwarrelt een fijne sluier van glinsterend wit naar beneden. Het ziet er bijna feestelijk uit in de kille tl-verlichting en hult ons in een gezamenlijke waas tot het langzaam neerdaalt op het grijze beton.’  

Ze omschrijft op een haast idyllische manier de meest verschrikkelijk situaties. Maar daarnaast gebruikt ze ook vlotte zinnen met vertrouwde woorden. Hiertussen weet Brokers een goede balans te vinden, waardoor het verhaal zowel bloedstollend als ontroerend aanvoelt.  

Brokers heeft een voortreffelijk boek neergezet. Op een aangrijpende manier sleept ze je meer door de verschrikkingen van de terroristische aanslag in Londen. De laatste halte is een indringend en imponerend boek dat je na de laatste bladzijde met kippenvel achterlaat.