De ideale wereld, toch?

‘Hij laat de brandende papieren vallen. Ik kijk gebiologeerd toe hoe de vlammen als een vuurspuwende draak over de balie dansen. Stel je voor dat het misgaat. Dat er een heuse brand uitbreekt, net als toen bij papa en dat ik… Ging er bij papa geen alarm af?’    

Holden leeft in dé ideale wereld, althans, zo lijkt het. Na het fiasco van de Bange Jaren heeft de aarde geen last meer van klimaatproblemen, ziektes en honger. Toch voelt deze nieuwe wereld voor Holden aan als een gevangenis. Daarom gaat hij op onderzoek zoek uit, sloopt de tracker uit zijn camphone en persoonlijke brace en stapt een verboden natuurgebied in. Daar ontdekt hij een oude schuilkelder uit de Bange Jaren die volstaat met oude, interessante en verboden spullen en er gaat een wereld voor hem open. Vita, het nieuwe voedsel, smaakt als zand in vergelijking tot de ananassen uit blik die hij in de schuilkelder vindt. En de verboden vuurpijlen, die daar ook verstopt lagen, zijn zoveel mooier en échter dan het kunstmatige vuurwerk dat tijdens de nationale feestdag te zien is. Maar Holden is niet voorzichtig genoeg met deze verboden spullen en wordt gepakt. Hij belandt in Het Instituut, de gevangenis waar zijn vader omkwam door een brand. Maar was die brand wel zo toevallig als de leiders beweren? En is Holden daar zelf wel zo veilig?    

Het schrijven van jeugdthrillers is geen onbekend terrein voor schrijfster Mirjam Mous, maar met haar nieuwe boek, H@ck, begint ze aan haar eerste meerdelige boekenserie. De futuristische thriller is een interessant exemplaar binnen de jeugdboeken van Nederlandse bodem. De combinatie tussen een Amerikaanse samenleving en Nederlandse gebruiken en denkwijzen zorgt voor een boek dat verfrissend is naast de vergelijkbare boeken van de hand van Amerikaanse auteurs.    

Naast de fascinerende twist in het boek, hanteert Mous een schrijfstijl die we van haar gewend zijn. Met korte, doeltreffende zinnen met soepele woorden creëert ze een wereld waarin de spanning maar op blijft bouwen. Cliffhanger na cliffhanger wordt het verhaal ingegooid. Hierdoor leest het vierhonderd pagina’s tellende boek als een trein, toch hebben deze cliffhangers een keerzijde. Door de grote hoeveelheid stroomt het boek hiervan over, waardoor ze soms meer als irritant kunnen worden ervaren dan als  spannend.    

Verder maakt de auteur gebruik van perspectiefwisselingen tussen Holden en zijn zusje Prissy. Beide personages zijn zeer goed uitgewerkt, hoewel dit niet gezegd kan worden over diverse bijpersonages, die daardoor veel op elkaar gaan lijken. Daarentegen zorgen de wisselingen in perspectief voor een interessante kijk op het verhaal. De aanvankelijk gescheiden verhaallijnen laat Mous gedurende het verhaal meerdere keren kruisen en uiteindelijk samenkomen in de grootste cliffhanger van het boek, waarna slechts twee woorden volgen: ‘wordt vervolgd’.    

Al met al is H@ck een heerlijk boek over een rebelse jongen in een futuristische wereld waarin Mous allerlei opmerkelijke elementen naar voren laat komen. De spanning die zich op blijft bouwen zorgt ervoor dat je na het dichtslaan van het boek hoopt dat Mous snel met het vervolg komt.