Veelbelovend YA-debuut met mankementen

Wanneer zeven tieners als winnaars uit de bus komen bij een pilot van een nieuwe game, Mission X, blijkt dat zij de uitverkoren mensen zijn die de wereld van een digitale ondergang moeten redden. Winston, Steve, Milly, Ellen, Sam en Joyce worden door Staatsveiligheid gerekruteerd en moeten het als geheimagenten, Team Internet, opnemen tegen de grote gevaren van het internet. Met de kwantumcomputer Cookiez worden ze naar de wereld van het internet geteleporteerd. Ze komen terecht in een onbekende, gevaarlijke digitale stad waar ze Medusa, de grootste bedreiging voor de veiligheid in de gewone wereld, moeten zien uit te schakelen. Maar net als voor echte geheimagenten is ook voor digitale geheimagenten dit niet geheel zonder gevaren.

Mission One is de eerste sciencefictionthriller in de jeugdreeks ‘Mission X’ van Vlaamse auteurs Ria Maes en Aron Wade, schrijvend onder het pseudoniem R. Wade. De auteurs hebben al verschillende andere boeken op hun naam staan, met deze serie debuteren ze echter binnen het jeugdgenre. Het boek is uitgegeven in het Young Adult-genre, 12+, echter doet veel van de schrijfstijl van het boek aan als was het geschreven voor kinderen van tien jaar en ouder. Dit komt al naar voren in de opening, die kinderlijk aanvoelt:

‘Stooop! Even een time out. Gigantische drone-insecten, aanpasbare pakken en supersonische pijlen. Kunnen jullie het nog volgen? Nee? Sla het boek hier toch niet dicht. Geef het een kans. Ik ga het jullie namelijk allemaal uitleggen. Om te beginnen zal ik mij en mijn team even aan jullie voorstellen. Ik, ik ben Joyce, Babe voor vrienden, en een van de zeven helden van Team Internet.’

Overigens bevat het boek een interessante vertelsituatie. Waar het in vergelijkbare jeugdboeken vaak het geval is dat het verhaal vanuit het perspectief van één personage of vanuit het perspectief van alle personages wordt verteld, roept R. Wade een verteller op die boven de personages staat. Door deze verteller vergen de personages minder diepgang en karakterisering, waardoor in het boek de nadruk hoofdzakelijk op de handelingen en gebeurtenissen ligt. Meer karakterisering van de personages zou geen overbodige luxe zijn geweest. Daarbij worden de karakters in het boek elk met twee namen aangesproken, hun wereldse naam en hun internetnaam. Wanneer Team Internet zich in de internetwereld begeeft, worden deze namen echter door elkaar gebruikt, wat bij de lezer voor verwarring kan zorgen. Overigens gaat dit in het boek zelf ook niet altijd helemaal van een leien dakje. Door het gebrek aan karakterisering van de hoofdpersonen, kan de lezer minder goed de parallel trekken tussen deze namen. Wie precies wie is, blijft een raadsel.

De wereld achter het internet, die het hoofddecor vormt van dit boek, is interessant en goed vormgegeven. Nieuwe, technische snufjes krijgen logischerwijs een prominente rol. In de stad waar Team Internet aankomt, T-polis, staan wolkenkrabbers van Instagram, Facebook en Twitter te schitteren in de zon, rijdt de Googeltrein rondt en lijden mensen aan swipititis door het overmatige gebruik van de datingmarkt. Dit alles maakt het boek erg interessant en levendig, het laat de fantasie van de lezer tot bloei komen. Sommige zaken hadden echter wellicht beter uitgewerkt kunnen worden, waardoor ook de plot sterker overkomt en meer spanning gecreëerd kon worden.

Mission One is een goede Young Adult van een veelbelovend duo. Hoewel de soms kinderlijke schrijfstijl de spanning uit het boek weghaalt, maken de uitwerking van de wereld van het internet en de plot dit weer goed. De vooruitblik aan het eind én het begin doen je als lezer enkel ongeduldig wachten op het volgende deel: Mission Two.