Een verwarrend verhaal    

“Maar je wilt toch niet beweren dat ik normáál ben? Na wat er is gebeurd?  

Vertel jij dan eens wat er is gebeurd.  

Gewoon ruzie. En toen ging ik door het lint en toen was alles in één klap over. Ze hád me kunnen beschermen. Nee. Dat kan ze niet. Ze had me móéten beschermen.”    

Liesbeth is geen doorsnee tienermeisje, nee, zelfs verre van dat. Ze vindt zichzelf lelijk, dom en een nietsnut. Haar ouders, die gescheiden zijn, willen haar studie niet betalen. Haar moeder kan en wil niet voor haar opkomen. Haar stiefmoeder behandelt haar niet als een dochter, maar als een zus. Haar broertje en zusje zijn autistisch en Liesbeth moet voor hen zorgen. En als klap op de vuurpijl is ze ook nog opgenomen in een inrichting, terwijl ze dat helemaal niet wilde.    

Liesbeths verhaal is chaotisch en roept veel vragen op. Continu rijst de vraag wat er op Valentijnsdag is gebeurd en waarom ze is opgenomen. Liesbeth heeft het gevoel dat niemand naar haar luistert, en dat de mensen haar alleen maar bekritiseren en bevelen. Ze voelt zich alleen. In de inrichting komt ze in gesprek met een psycholoog, iemand die naar haar wil luisteren, alleen Liesbeth gelooft dat niet helemaal. Naar mensen luisteren is toch haar beroep? Haar psycholoog vertelt haar dat het een goed plan is om bij een gesprekskring aan te sluiten. Na veel protesten geeft Liesbeth toe. In de gesprekskring, de lotgenotengroep, kan Liesbeth eindelijk haar verhaal kwijt, maar ook hier heeft ze het gevoel dat ze niet helemaal geaccepteerd wordt.    

Lydia Rood heeft een moeilijk jeugdboek geschreven, een boek dat deels een vervolg is op haar eerdere boek over Liesbeth, genaamd Survival. Je zou bijna zeggen dat Niemands meisje tot de literatuur behoort. Het boek wordt aanbevolen voor lezers van 13 jaar en ouder, maar voor de gemiddelde lezer is dit boek erg lastig. Rood laat Liesbeth worstelen met haar gedachten, gedrag en leven, en dat gaat soms zelfs de meer gevorderde lezer van 13 jaar de pet te boven.

Desalniettemin is Niemands meisje een boek dat veel waarde aan de jeugdliteratuur toevoegt. Rood brengt meer diepgang in haar boek, waar diverse andere schrijvers dat niet doen of niet durven. Ze laat zien dat er meer achter het masker van een tienermeisje kan zitten. Rood behandelt de gedachten en gevoelens van Liesbeth uitvoerig. Ze laat Liesbeth zelf haar verhaal vertellen. Er zijn transcripties van de gesprekken met de psycholoog en de gesprekken in de lotgenotengroep te vinden. Door deze transcripties merk je dat Liesbeth ondanks haar jonge leeftijd met volwassen vraagstukken worstelt. Door deze lastige vraagstukken en Roods manier van schrijven wordt het boek erg ingewikkeld. De schrijfster laat de ene bom van ingewikkelde vraagstukken na de andere vallen. Je ziet haast door de bomen het bos niet meer, maar ongetwijfeld zullen er voor iedereen verschillende herkenbare momenten in het boek te vinden zijn.    

Niemands meisje is een boek dat je aan het denken zet en je, nadat je het hebt dichtgeslagen, niet loslaat. Voor de een zal Liesbeths verhaal duidelijker zijn dan voor de ander, maar wat vaststaat is dat het verhaal van Liesbeth chaotisch en verwarrend blijft.