Prentenboek om te onthaasten en te koesteren

In de serie Het Bijzondere Bos van Beer verscheen dit nieuwe deel. Het ziet er weer fantastisch uit.
Aan alles zie je, dat dit boek met zorg en aandacht is gemaakt. Ik noem het een prentenboek, omdat de tekeningen van Freya Hartas even belangrijk zijn als de tekst. Maar het boek heeft het formaat van een normaal leesboek en ook bijna honderd bladzijden. Daarin verschilt het van een 'normaal' prentenboek.

Op de cover staat als ondertitel: 40 verwonderverhalen. Een prachtig woord, wat gelijk al een bepaalde sfeer oproept. Wat is een verwonderverhaal eigenlijk? Het klinkt fijn, spannend en interessant tegelijk. Maar het roept ook de verbeelding op. Dit zijn precies de ingrediënten van ieder van de 40 stukjes tekst van de hand van Rachel Piercey, waarmee ze jonge kinderen mee wil nemen naar de wonderen in het bos. Hoe bloemen bloeien, planten groeien, waar de dieren wonen en nog veel meer. Eén verwonderverhaal gaat over een meisje met een geweitje op, elfjes en andere magische wezens. Ik vond dit een beetje misplaatst in vergelijking met de andere verhalen, die allemaal biologisch van aard zijn.

Er zijn talloze boeken over de natuur of het bos voor jonge kinderen. Vaak zijn ze óf verhalend óf informatief. Dit boek is beide, sterker nog, het is hier en daar ook nog poëtisch.
Het boek begint met een brief van Papa Beer aan zijn berenkind. 'Het grote Berenbosboek' is al jaren in het bezit is van familie Beer. Uit dat boek hebben de beren alles over de wonderen van de natuur geleerd. Het grote moment is daar: het berenkind krijgt het boek en mag zijn prachtige wereld gaan ontdekken. De beren hebben zoveel menselijke trekjes dat de jonge lezer zich er moeiteloos mee kan identificeren.

De volgende pagina's bevatten de inhoudsopgave. Boven de inhoud zie je het berenkind op stap gaan voor zijn 'ontdekkingsreis'. Hij houdt een schatkaart in zijn poot/hand en wordt vergezeld door verschillende dieren uit het bos zoals een vogel met een picknickmand. Beer wijst daarbij naar de volgende bladzijde, waarmee hij de lezertjes uitnodigt om gauw met hem op ontdekkingsreis te gaan. Hij neemt je als het ware mee, wij mogen ook Het grote Berenbosboek lezen.
Wat volgt zorgt voor nog meer beleving. Is het niet de tekst, dan zijn het wel de tekeningen waar zoveel in te ontdekken valt. Zelfs de woorden in de tekst doen mee met het verwonderen: 'boven' springt er naar boven uit en 'beneden' springt er naar beneden uit. Zinnen vol emotie worden in een krullerig 'handschrift' tussen de tekst gezet. Moeilijke woorden worden omgedoopt tot verwonderwoorden en achterin het boek uitgelegd.

Dit is een boek met een hoge feelgoodfactor. De vormgeving is tijdloos en aantrekkelijk. De inhoud is doordacht en accuraat. Het enige waar ik mee zit, is voor welke kinderen en welke leeftijd dit boek is. Zeg je prentenboek, dan denk je al gauw aan 4+ (de leeftijd die de uitgever aan het boek meegeeft). Zeg je verhalen in de serie over Beer, dan denk je eerder aan zelfstandige lezers vanaf 7 jaar. De ondersteuning met veel aantrekkelijke illustraties versterkt mijn gevoel dat dit eerder een boek voor 7+ is. Ga je af op de uitleg, met best ingewikkelde zaken als fotosynthese, magnetisch veld en symbiose, dan kom je al gauw uit bij kinderen rond de 9 jaar of ouder. Voor hen zijn de illustraties dan misschien weer te kinderachtig, maar het zou zonde zijn als ze om die reden het boek links laten liggen.
Daarom is mijn conclusie dat dit boek het meest geschikt is om thuis te onthaasten en jarenlang te koesteren. Dit is niet een boek dat je snel leest. Wie zich wil verwonderen, moet er de tijd voor nemen. En met het kind ook de ouders. Eerst voorlezen en samen ontdekken (4+), dan zelf lezen en lezen oefenen met lekker lastige woorden (7+) en vervolgens nog eens nalezen, omdat je wil weten hoe het ook alweer zat (9+).