Lezersrecensie
Als huisdieren zouden kunnen praten
Deze recensie is eerder verschenen op vrouwenthrillers.nl.
De titel slaat de spijker op z’n kop. Als huisdieren zouden kunnen praten worden er heel wat geheimen prijsgegeven die nu lang verborgen blijven. In Alleen de kat weet het wordt Jill gek van angst als blijkt dat ze een stalker heeft en alleen de kat weet wie deze mysterieuze persoon is.
Noortje van der Heijden werkt als Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige en die ervaring komt goed van pas bij het vormgeven van de personages in dit boek. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af op Busbury Airport. In het eerste deel van het boek worden de belevenissen van Henry en Jill afwisselend uit de doeken gedaan. Henry was teammanager van de beveiliging op het vliegveld, maar wordt ontslagen. Jill is luchthavenverpleegkundige op hetzelfde vliegveld. Lang blijft onduidelijk wat deze twee personages met elkaar te maken hebben.
De dialogen komen houterig over en zijn vaak te veel uitgeschreven. Dit geldt ook voor de gedachtewereld van de twee hoofdpersonages. Dit is meteen het voornaamste punt van kritiek op Alleen de kat weet het. De zinnen zijn kort en de auteur gebruikt eenvoudige taal, dus daaraan ligt het niet. Ze heeft veel aandacht besteed aan het vormgeven van de personages en dat doet de geloofwaardigheid goed. Henry wordt neergezet als iemand die steeds verder wegzakt in depressiviteit en zelfdestructie na zijn ontslag. De opbouw tot de apotheose aan het eind van zijn verhaal is daarmee goed te volgen. Ook Jill die steeds angstiger wordt, omdat ze te maken krijgt met een stalker voelt echt aan. De keuze om haar een vervelende familiegeschiedenis mee te geven was niet nodig geweest. Het verhaal rondom haar familie voelt aan het einde van het boek ook niet af en dat geeft een onbevredigend gevoel. De affaire met de stalker bevat voldoende ingrediënten voor een spannend verhaal. Verwacht in Alleen de kat weet het geen uitgebreid politieonderzoek. De politie speelt in dit boek een ondergeschikte rol. Het verhaal wordt verteld vanuit het slachtoffer. Aan het eind heeft de auteur nog een verrassing in petto. Voor Jill lijkt de verrassing groter te zijn dan voor de oplettende lezer.
Voor een debuut is Alleen de kat weet het geen onaardig verhaal. Er zitten nog wel verbeterpunten in de schrijfstijl, maar dat is een beginnende schrijver vergeven. Alleen de kat weet het is een fijn boek om in de vakantiekoffer te stoppen. Het leest als een vlot tussendoortje voor bij het zwembad.
De titel slaat de spijker op z’n kop. Als huisdieren zouden kunnen praten worden er heel wat geheimen prijsgegeven die nu lang verborgen blijven. In Alleen de kat weet het wordt Jill gek van angst als blijkt dat ze een stalker heeft en alleen de kat weet wie deze mysterieuze persoon is.
Noortje van der Heijden werkt als Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige en die ervaring komt goed van pas bij het vormgeven van de personages in dit boek. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af op Busbury Airport. In het eerste deel van het boek worden de belevenissen van Henry en Jill afwisselend uit de doeken gedaan. Henry was teammanager van de beveiliging op het vliegveld, maar wordt ontslagen. Jill is luchthavenverpleegkundige op hetzelfde vliegveld. Lang blijft onduidelijk wat deze twee personages met elkaar te maken hebben.
De dialogen komen houterig over en zijn vaak te veel uitgeschreven. Dit geldt ook voor de gedachtewereld van de twee hoofdpersonages. Dit is meteen het voornaamste punt van kritiek op Alleen de kat weet het. De zinnen zijn kort en de auteur gebruikt eenvoudige taal, dus daaraan ligt het niet. Ze heeft veel aandacht besteed aan het vormgeven van de personages en dat doet de geloofwaardigheid goed. Henry wordt neergezet als iemand die steeds verder wegzakt in depressiviteit en zelfdestructie na zijn ontslag. De opbouw tot de apotheose aan het eind van zijn verhaal is daarmee goed te volgen. Ook Jill die steeds angstiger wordt, omdat ze te maken krijgt met een stalker voelt echt aan. De keuze om haar een vervelende familiegeschiedenis mee te geven was niet nodig geweest. Het verhaal rondom haar familie voelt aan het einde van het boek ook niet af en dat geeft een onbevredigend gevoel. De affaire met de stalker bevat voldoende ingrediënten voor een spannend verhaal. Verwacht in Alleen de kat weet het geen uitgebreid politieonderzoek. De politie speelt in dit boek een ondergeschikte rol. Het verhaal wordt verteld vanuit het slachtoffer. Aan het eind heeft de auteur nog een verrassing in petto. Voor Jill lijkt de verrassing groter te zijn dan voor de oplettende lezer.
Voor een debuut is Alleen de kat weet het geen onaardig verhaal. Er zitten nog wel verbeterpunten in de schrijfstijl, maar dat is een beginnende schrijver vergeven. Alleen de kat weet het is een fijn boek om in de vakantiekoffer te stoppen. Het leest als een vlot tussendoortje voor bij het zwembad.
1
Reageer op deze recensie