Geredde jaren

Annie Ernaux beschrijft het leven in De jaren als ‘de tijd die door haar heen is gegaan’. Dit zijn geen gewone memoires, maar een nauwkeurige beschrijving van die speldenprik in de stroom van de tijd waarin zij heeft geleefd. Dit gaat van persoonlijke observaties die iets collectiefs in zich hebben (het terugkerende familie-etentje) en opsommingen van films, merken, muziek tot grote gebeurtenissen die van invloed zijn op het individu (waar was jij op 9/11?). Van bespiegelingen over het niet zo hippe plattelandsleven en over de Franse presidenten die voorbijkomen tot het leven van een getrouwde vrouw, het opkomende consumentisme, ouder worden en herinneringen bewaren (met dit boek!).

Voor een lezer uit een ander land en tijdsgewricht kost het even om in deze wereld te landen. De jaren is geen boek om in een ruk uit te lezen, meer om er van tijd tot tijd bij te pakken en een aantal bladzijden tot je te nemen om die, zoals ook herinneringen, losjes maar geordend binnen te laten komen. Het boek is virtuoos vertaald! De messcherpe observaties van de schrijfster, de paradoxen van het leven, kunnen zo nog een tijdje blijven nagalmen. ‘Het was normaal dat producten van over heel de wereld toestroomden toestroomden en vrij circuleerden, en dat mensen bij de grenzen werden tegengehouden.’ ‘Onze aftakeling en de loop van de wereld liepen in tegenovergestelde richting.’

Rest de diepe wens dat er iemand zal opstaan die jouw generatie en jouw plek op de wereld met een boek als dit zou kunnen ‘redden van de tijd waar we nooit meer zullen zijn.’