Lezersrecensie
Deel van het geheel
Een gelaten verslag van een vrouw die al twee jaar alleen in het dal met jachthuis van haar nicht en diens man vastzit, omdat ze van de een op de andere dag is afgescheiden van de kennelijk ‘versteende’ wereld door een transparante wand. De situatie lijkt een metafoor voor het leven dat (net als die wand) eigenlijk te bizar voor woorden is, maar waarbij we niet ieder moment van de dag stilstaan, en waarin we als mens in de kern eigenlijk altijd afgescheiden zullen zijn van anderen.
Het ononderbroken verhaal (geen hoofdstukken) is meeslepend en bevat prachtige filosofische, tijdloze overpeinzingen. Ik droeg tijdens het lezen van het boek de omgeving waarin de vrouw, een hond, een kat en een koe met elkaar proberen te overleven met mij mee. De vrouw merkt hoe langer hoe mee dat ze onderdeel van de wereld - van de natuur - is, waar ze er voorheen van los leek te staan. Is dat niet precies wat er nu bij een groot deel van de mensheid gaande is? Dat we losgeweekt lijken van onze natuurlijke omgeving?
"Eens zal ik er niet meer zijn en dan zal niemand de wei meer maaien, het kreupelhout zal er opschieten en later zal het bos oprukken tot aan de wand en het land heroveren dat de mens heeft geroofd. Soms raken mijn gedachten verward en is het alsof het bos in mij wortel begint te schieten en met mijn hersenen zijn oude eeuwige gedachten begint te denken. En het bos wil niet dat de mensen terugkomen."
Het boek zou nu uitgegeven kunnen zijn, maar is van 60 jaar geleden. Heel knap geschreven en goed vertaald.
Het ononderbroken verhaal (geen hoofdstukken) is meeslepend en bevat prachtige filosofische, tijdloze overpeinzingen. Ik droeg tijdens het lezen van het boek de omgeving waarin de vrouw, een hond, een kat en een koe met elkaar proberen te overleven met mij mee. De vrouw merkt hoe langer hoe mee dat ze onderdeel van de wereld - van de natuur - is, waar ze er voorheen van los leek te staan. Is dat niet precies wat er nu bij een groot deel van de mensheid gaande is? Dat we losgeweekt lijken van onze natuurlijke omgeving?
"Eens zal ik er niet meer zijn en dan zal niemand de wei meer maaien, het kreupelhout zal er opschieten en later zal het bos oprukken tot aan de wand en het land heroveren dat de mens heeft geroofd. Soms raken mijn gedachten verward en is het alsof het bos in mij wortel begint te schieten en met mijn hersenen zijn oude eeuwige gedachten begint te denken. En het bos wil niet dat de mensen terugkomen."
Het boek zou nu uitgegeven kunnen zijn, maar is van 60 jaar geleden. Heel knap geschreven en goed vertaald.
2
Reageer op deze recensie