Dit is géén leuk boek

De geamuseerd vertelde verhalen dat de pastoor mijn oma bezocht om te vertellen dat ze na drie kinderen binnen drie jaar ‘wel wat rustiger aan mocht doen’ en dat een oom tijdens de bevalling op zijn beentje is gedoopt, komen door het lezen van het boek Ei, foetus, baby in een ander licht te staan. Ik wéét wel dat vrouwen pas zo’n 50 jaar meer zelfbeschikking hebben (al is dat nog steeds niet op en in alle gebieden), maar na het lezen van dit boek vóel ik het.

Trudy Dehue schrijft vlotjes, persoonlijk en hier en daar herhalend over de geschiedenis van (het onderzoek naar) zwangerschap en wat kerk en maatschappij, (wetenschappelijke) classificatie en taal daarin gedaan hebben. Ze werkt scherp uit hoe ‘zo ging het vroeger nu eenmaal’ niet zo onschuldig is als het lijkt en doorwerkt in deze tijd.

Het is verfrissend maar ook pijnlijk om de geschiedenis van zwangerschap vanuit het perspectief van de vrouw (die nauwelijks een stem had, een praktijk die nooit verdwenen en zelfs rondom zwangerschap weer in opkomst is) te bekijken. Het gaat niet om het veroordelen van de geschiedenis, maar om deze te begrijpen, en ons te realiseren dat gelijkwaardigheid iets is om hard aan te blijven werken. Geen leuk boek, wel een belangrijk boek.