Dwarse opa

Ik heb dit prachtige kleine opa-kleinzoon-portret in één ruk uit gelezen. Hoe speel Vriens het toch klaar om je in zo’n klein boek de relatie tussen een dwarse opa en zijn kleinzoon zo mooi uit te werken. Opa is een beetje een botte boer, maar met een groot hart. En ik snap zo goed hoe graag hij nog even écht wil leven! En met wie kan hij dat beter dan met een kind? Een kind dat zich ook zorgen maakt om opa, maar ook durft om lol met hem te maken. Want het kan nog maar zo kort.

Tranen met tuiten gehuild aan het eind.