Degelijk begin, maar dunne ontknoping

Kiki van Dijk is een pseudoniem voor een auteur die in Utrecht geboren is. Heel veel meer is over haar (of is het toch een man?) niet bekend, behalve dan dat ze al vier boeken schreef: Zeevlam, Ibiza, Ibiza de erfenis en Lech.  

In Bali zijn Cita en Joris Wolters getrouwd, maar heel gelukkig is het huwelijk niet. Joris vecht tegen een drankprobleem en is in de gevangenis beland omdat hij in dronken staat iemand heeft aangereden. Cita concentreert zich vrijwel uitsluitend op haar beautysalon. Op een dag krijgt Joris van Kathy, de Australische vriendin van hun 21-jarige dochter Evy bericht dat Evy al twee dagen spoorloos verdwenen is. Joris boekt voor Cita een vlucht naar Bali, waar Evy al enige tijd woont. Zelf mag Joris het land niet uit omdat hij onder toezicht van de reclassering staat. Joris kan goed met zijn dochter opschieten, terwijl de relatie tussen Cita en Evy bepaald niet optimaal is. Aangekomen in Bali ontmoet Cita Kathy, die Evy bij de politie als vermist heeft opgegeven. Een paar dagen later wordt Evy's Schotse vriend William als verdachte door de politie opgepakt.  

Cita oogt aanvankelijk stoïcijns met weinig gevoel voor haar man en dochter. Ze is een intellectueel, heeft gestudeerd en onderneemt graag.  

Ze huilde nooit. Misschien was de laatste keer wel acht jaar geleden, toen ze hem in het ziekenhuis opzocht na zijn eerste delirium.  

Kennelijk had ze niet gehuild toen haar man Joris in de problemen kwam door dronken iemand aan te rijden en daardoor in de gevangenis terecht te komen. Joris is daarentegen meer een gevoelsmens die het leven niet aan kan.  

Flitsen van schaamte, schuld en zwakte schoten door hem heen. Niettemin kon hij de behoefte aan verdoving niet meer beheersen. Het gemis van Evy schraapte hem vanbinnen leeg en rukte ook weer al het oude verdriet los. En helemaal niets anders had geholpen.  

De schrijfster beschrijft afwisselend de stand van zaken bij Cita die ten einde raad is en bij Joris die depressief dreigt te raken en de grootste moeite heeft om niet opnieuw naar de fles te grijpen. De hoofdverhaallijn bestaat uit de belevenissen van Cita op Bali. De opzet om twee heel verschillende karakters tegenover elkaar te zetten, is interessant. Echter de verhaallijn rond de belevenissen van Joris tijdens de tijd van Cita op Bali is vrij mager en lijkt zeker naar het eind er 'bijgesleept' om dit onderdeel meer inhoud te geven.  

Kiki van Dijk doet qua schrijfstijl erg denken aan schrijfsters als Suzanne Vermeer en Linda van Rijn. Ze hanteert een erg simpel taalgebruik dat daardoor heel toegankelijk is voor een breed publiek, maar daardoor primitief overkomt.  

Helaas bevat Bali een uiterst dunne ontknoping. Plots wordt duidelijk wie de boosdoener is. Onderbouwing ontbreekt, zelfs de ontmaskeraar blijkt geen bewijzen te hebben. Van een boek dat als thriller geafficheerd wordt, mag in elk geval een behoorlijke ontknoping verwacht worden.