Actie en nog eens actie
‘Joey leunde met haar schouders tegen het bed en was zo te zien bezig een Rubiks kubus op te lossen die ze uit haar rugzak tevoorschijn had getoverd. Ze draaide aan het ding met de snelheid en overgave van een eekhoorn die een walnoot soldaat wil maken.’
De rekruut is het derde boek in de ‘Orphan X’-serie van Gregg Hurwitz. Als je Orphan X en De nergensman niet hebt gelezen, is dit voor het volgen van het verhaal geen probleem. De lezer mist dan wel de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon Evan Smoak in de serie. Na de eerste twee delen wilde Hurwitz over Evan een persoonlijk verhaal schrijven. Wat zal Evan doen als zijn rivaal Van Sciver de enige persoon van wie Evan echt houdt, te pakken krijgt? Zijn mentor en vaderfiguur Jack Johns was immers de enige persoon die Evan ooit als een mens behandelde.
Evan Smoak kwam als twaalfjarige wees onder de codenaam Orphan X in een schimmig overheidsprogramma terecht. Evan, die ruzie heeft met zijn rivaal en tevens baas Charles Van Sciver ofwel Orphan Y, is echter ontsnapt aan het orphanprogramma en helpt nu als 'de nergensman' mensen in nood. Zij kunnen hem bellen op zijn niet-traceerbare telefoon.
Van Sciver, belast met het uitroeien van eigenzinnige orphans zoals Orphan X, maakt jacht op Jack Johns, die tevens mentor was van de zestienjarige Joey, die ook aan het programma is ontsnapt. Via Jack en Joey probeert Van Sciver Evan te pakken te krijgen om hem vervolgens te kunnen liquideren. Tegelijkertijd doet Evan alle mogelijke moeite om Van Sciver uit te schakelen.
Het adembenemende verhaal heeft vanaf de eerste pagina een geweldig tempo en zit tot de laatste pagina vol actie. Het verhaal kent zowel goede als slechte personages. Velen van hen - natuurlijk vooral de slechte - halen het einde van het boek niet.
Evan Smoak is de held die moeite heeft om trouw aan zichzelf te blijven. Door zijn innerlijke conflicten kan hij geen normaal leven leiden, ook al zou hij dit willen. Jack behandelde Evan als een zoon en leerde hem menselijk te blijven. En hoewel Evan als Orphan X mensen vermoordt, blijft hij wikken en wegen en zijn er voor hem grenzen aan het liquideren. Dit leidde ertoe dat hij uit het orphanprogramma verdween en voor zichzelf begon als 'nergensman'. Charles Van Sciver daarentegen is de meest kille moordenaar die het programma ooit heeft voortgebracht. Hij gaat letterlijk over lijken en strooit met moordopdrachten aan een groep huurmoordenaars die hem trouw is.
Een van de meeste boeiende personages in dit derde deel is Joey, een van de weeskinderen die door Van Sciver tot moordenaar is opgeleid. Ze was echter niet hard genoeg om de bevelen van Van Sciver nietsontziend op te volgen. Het is een eenzaam, geagiteerd meisje met bijzondere vaardigheden zowel op het gebied van vechten als van het gebruik van geavanceerde informatietechnologie. De relatie tussen Evan en Joey zorgt voor dynamiek. Beide worstelen met emoties die ze allebei eigenlijk niet willen uiten. Evan wil soms vader spelen en Joey soms dochter, maar in de praktijk werkt dit niet. Het zorgt er wel voor dat het verhaal diepte krijgt.
Naast veel actie is het verhaal doorspekt met vleugjes humor:
Joey kwam tevoorschijn en duwde een zak Doritos tegen zijn borst. Ze keek geamuseerd naar zijn zonnebril. 'Goeie bril', zei ze. 'Staat je jachtvliegtuig fout geparkeerd?'
'Maak je geen zorgen. Ik heb dit gekocht'. Hij liet haar de concealer zien. 'Ik heb overwogen de jouwe te lenen, maar bij nader inzien leek je me niet echt het type voor make-up.'
'Onze laatste paar uitstapjes waren nou niet bepaald het optutten waard.'
Blijkbaar neemt de auteur zijn creatie niet al te serieus, hetgeen het verhaal smeuïger maakt. Hurwitz heeft een goede, boeiende schrijfstijl. De meeste hoofdstukken beslaan slechts enkele pagina's waarin veel gebeurt en die voorzien zijn van cliffhangers, waardoor de bijna 500 pagina's bij het lezen er doorheen vliegen. Twee mindere punten zijn het soms buiten proportionele geweld in het verhaal en het gebruik van onbegrijpelijke it-toepassingen, bijvoorbeeld voor het opsporen van mensen of voorwerpen. De ontknoping laat bij de lezer echter een voldaan gevoel achter en biedt tegelijkertijd een opening naar een vierde deel over de belevenissen van Evan Smoak. Om naar uit te kijken dus.
Reageer op deze recensie