In een andere wereld
Morgan Jones studeerde Engelse taal en literatuur aan het St. Catherine's College in Oxford, waarna hij voor Kroll, een groot onderzoeksbureau, werkte. Daar specialiseerde hij zich in Russische aangelegenheden en internationale geschillen. Onder de naam Chris Morgan Jones schreef hij de spionagethrillers An Agent of Deceit (Een geschikte spion), The Jackal's Share en The Searcher. De verloren dochter is zijn eerste boek onder de auteursnaam Morgan Jones.
Sofia, de 17-jarige dochter van Abraham Mounir is onopgemerkt vanuit hun huis in Londen afgereisd naar het kalifaat in Syrië. Haar naam heeft ze veranderd in Umm Azwar. Abraham is wanhopig en schakelt een kennis, Aziz, in om na te gaan waar Sofia is. Zij is inmiddels in Raqqa aangekomen. Aziz komt te weten waar Sofia is. Voor veel geld wil hij haar terughalen. Abraham twijfelt of hij dit wel wil, want hij is ervan overtuigd dat zijn dochter bewust voor het kalifaat heeft gekozen. Via Twitter probeert hij met haar in contact te komen. Hij besluit zelf naar Syrië af te reizen om haar terug te gaan halen.
Vrijwel iedereen kent de verhalen over IS en heeft wel eens een video van hun uitspraken of daden gezien. En hoewel de doorsnee-westerling niet zal weten hoe het er in werkelijkheid in het kalifaat aan toegaat, komt het verhaal van Morgan Jones aannemelijk over. De auteur schetst - zo men mag veronderstellen na degelijk vooronderzoek - een aangrijpend beeld van het leven in deze samenleving. Zoals de auteur het beschrijft, blijkt die samenleving nog verder af te staan van de Westerse samenleving dan veel lezers voor mogelijk zullen houden.
Het verhaal kent twee verhaallijnen. De ene volgt Abraham en is geschreven in de derde persoon; de andere volgt Sofia en wordt in de eerste persoon verteld. De auteur geeft de karakters van de hoofdpersonen op uitnemende wijze weer. Abraham is een triest figuur, die lijdt onder de psychische ziekte waarmee zijn vrouw kampt. Hij realiseert zich dat hij te weinig aandacht aan zijn dochter heeft geschonken, hetgeen ertoe heeft bijgedragen dat zij zich tot de islam heeft bekeerd en vervolgens is geradicaliseerd.
'Hoe had hij het zover kunnen laten komen dat zijn eigen dochter hem zo had misleid, terwijl ze onder hetzelfde dak had gewoond? Dat hij zo blind was geweest, zo onnozel, dat hij zijn eigen vlees en bloed niet meer kende? Met een vader die zich nooit echt in haar verdiepte, uit angst voor een nog grotere verwijdering, was het een koud kunstje voor haar geweest om ongezien te vertrekken.'
Sonja is koppig. Ze heeft geen band met haar vader, terwijl ze die wel met haar moeder had. Ze neemt haar vader alles kwalijk en wil niets meer met hem te maken hebben. Ze is ervan overtuigd dat IS het ware geloof predikt en ze geeft zich hieraan volledig over.
'Mijn moeder is ziek. Mijn vader is dood voor mij. Een kafir, een zwakke man die door afgoden naar de duisternis is geleid.'
De verloren dochter - overigens een toepasselijker titel dan de originele titel (The Good Sister) - is een meeslepend verhaal, dat van het begin tot het einde boeit. Tegelijk met het bekruipende gevoel dat het verhaal niet goed kan aflopen, blijft het verlangen groeien om de ontknoping te weten te komen. Een ontknoping die net even anders is dan verwacht.
Reageer op deze recensie