Eenvoudige schrijfstijl

In 2011 verscheen haar eerste thriller met psychologe Kathleen Verlinden in de hoofdrol, Hou van mij! Hierna kwamen nog zeven delen in deze serie. Gebroken glas is het negende deel met Kathleen. Zij is psychologe en docente en woont samen met Julie, haar tienerdochter.    

Feliers kiest voor haar verhalen vaak thema’s die uit het dagelijkse leven zijn gegrepen. Zo is verlies een terugkerend thema, bijvoorbeeld een vriend die is overleden of een relatie die wordt beëindigd. Dit is ook in Gebroken glas het geval, waarin alles draait om de zelfmoordpoging van een tiener. De schrijfster zegt vanuit haar eigen angst te schrijven en te proberen zo de hectiek van het leven te doen begrijpen.    

De zeventienjarige Emmy onderneemt een poging tot zelfmoord. Haar broer Matteo weet haar nog op tijd te redden. Haar vader Mathijs, de broer van Kathleens vriendin Liesbeth, die enige tijd geleden gescheiden is van Isabel, vraagt Kathleen om Emmy te helpen om te herstellen. Met de hulp van psychologe Kathleen, die zelf aan het revalideren is, komt Emmy erachter waar haar probleem precies zit. Na de zelfmoordpoging van Emmy wordt het gezin getroffen door meerdere enge voorvallen. Blijkbaar heeft iemand het op hen gemunt.    

Matteo voelde opnieuw zuur in zijn keel opstijgen. Het klopte dus. Zijn voorgevoel dat er iets vreselijks mis was. Iemand wilde hen kwaad berokkenen.
Maar wie?
En waarom?
‘Ik denk dat we de politie moeten bellen’, zei zijn vader. Hij greep Matteo bij de arm en trok hem mee in de richting van het huis.    

Anja Feliers hanteert een vrij eenvoudige schrijfstijl, waardoor het verhaal heel gemakkelijk leest. Wellicht is de basis hiervoor te vinden in het feit dat ze begon met het schrijven van boeken voor de jeugd. Daarna schakelde ze over naar het schrijven van thrillers. Centraal in Gebroken glas staat de relatie tussen twee tieners, Emmy en Tom, en de problemen die deze met zich mee kan brengen.    

De meeste hoofdstukken zijn kort. Ze hebben titels die gerelateerd zijn aan de persoon uit wiens perspectief wordt verteld. In de meeste gevallen zijn dit Kathleen en Emmy, maar ook zijn er hoofdstukken die uit het oogpunt van Matteo, Mathijs en Isabel geschreven zijn. Alleen Kathleen doet haar verhaal in de eerste persoon. De schrijfster heeft een lange aanloop nodig om tot het eigenlijke mysterie te komen. Die lange aanloop gebruikt ze om de personages zich te laten ontwikkelen, zodat de lezer hun handelingen geloofwaardig vindt. Dit lukt haar tot de ontknoping, die onverwacht en daardoor verrassend is, maar ook weinig aannemelijk.    

Hoofdpersoon Kathleen is zo gekarakteriseerd, dat ze als psychologe goed moet nadenken over wat ze zegt. Ze komt menselijk over door op de juiste momenten emotioneel te reageren. Ze is weliswaar de hoofdpersoon, maar heeft niet de hoofdrol. Achtergrond hiervan is dat zij psychologe is; dit in tegenstelling tot de gebruikelijke thrillers waarin een of meer rechercheurs de hoofdrol spelen. In veel thrillers wordt eerst een misdaad gepleegd en gaat de hoofdpersoon op zoek naar de dader. In Gebroken glas gebeuren de daden lopende het verhaal.    

Voor wie geen eerder boek in deze serie rond Kathleen Verlinden heeft gelezen, is het begin wat moeilijk te begrijpen omdat teruggegrepen wordt op haar verleden. Zo komen Kathleen, haar dochter Julie, vriend Lucas en vriendin Elisabeth al voor in het eerste deel, Hou van mij! Met name liefhebbers van deze serie zullen benieuwd zijn hoe het verder gaat met Kathleen.