Onvoorspelbaar

Ik weet wie je bent is het tweede boek van Alice Feeney. Blijkbaar is ze dol op onbetrouwbare vertellers, want na Amber in haar debuut Soms lieg ik draait het opnieuw om een onbetrouwbare verteller, deze keer in de persoon van Aimee Sinclair.  

Aimee Sinclair is een opkomende 36-jarige actrice die met haar eerste filmrol succes heeft gehad. Ze is getrouwd met journalist Ben. Ze zijn in Notting Hill op stand gaan wonen om te ontsnappen aan een stalker van Aimee. Sinds Aimee’s succes is haar relatie met Ben gaan afbrokkelen. Als na een ruzie Aimee thuiskomt, ontdekt ze dat Ben is verdwenen is. Zijn GSM, portemonnee en autosleutels liggen nog in huis en ook zijn auto staat nog op zijn plaats. Op tafel staat een bos bloemen met eraan een kaartje met de tekst “Sorry”. Aimee weet zich geen raad. Ze schakelt de politie in en meldt dat haar man vermist is. Dan ontdekt ze dat al het geld van haar rekening is gehaald en haar account is gesloten. Aimee begint te vrezen voor haar eigen veiligheid, maar voor de politie is Aimee een verdachte.  

Het boek opent met een monoloog van Aimee Sinclair, waarin ze zegt een schaamteloze leugenaar te zijn, die niet te vertrouwen is.  

‘Ik ben dat meisje dat je denkt te kennen, alleen weet je niet meer waarvan.
Mijn werk is liegen. Een ander worden, daar ben ik een ster in.
Mijn ogen zijn het enige waaraan ik mezelf nog herken in het opgemaakte gezicht in de spiegel, in het masker van mijn rol. Het zoveelste personage, het zoveelste verhaal, de zoveelste leugen.’  

Het verhaal heeft twee tijdlijnen, de eerste in het heden, waarin Aimee wanhopig probeert te achterhalen wat er met Ben gebeurd is, en de tweede in 1987 en 1988 waarin Aimee als jong meisje haar verhaal vertelt. Aimee blijkt een fascinerend persoon. Op aangrijpende wijze vertelt ze over haar jeugd en hiermee wordt duidelijk waarom ze innerlijk worstelt. Een psychologische thriller vraagt om een boeiende hoofdpersoon en dit is iets wat Feeney bijzonder goed gelukt is met Aimee, een vertederende maar tegelijkertijd onbetrouwbare persoon die geholpen door haar beroep haar rol in het verhaal uitstekend speelt. De auteur blijkt sterk in karaktertekening te zijn. Alle personages overtuigen.  

Er is niet alleen sprake van veel spanning en een hoog tempo, maar ook van een origineel concept, waarbij grenzen worden verlegd en waarbij de lezer beslist niet weet waar het verhaal naartoe gaat. Daardoor blijft het boek tot het einde onvoorspelbaar. Dit einde blijkt echter zo ingewikkeld en extreem dat het enerzijds schokkend, maar anderzijds ongeloofwaardig is. Wie van donkere psychologische thrillers houdt, zal, ondanks dit overdreven einde, genieten van het lezen van dit boek.