Harde actie

Peter de Zwaan heeft al rond de tachtig boeken geschreven, niet alleen veel kinder- en jeugdboeken, maar ook thrillers. Voor Het alibibureau ontving hij in 2000 de Gouden Strop. De werktitel van zijn nieuwste boek Lenny the Giant was lange tijd De dwergbowler.  

In Lenny the Giant is Jeff Meeks, die al in vijf eerdere boeken optrad, opnieuw hoofdpersoon. Meeks groeide op in een kansarme buurt in Denver. Na een mislukte overval vlucht hij. Hij komt in New Orleans terecht, waar hij beveiliger wordt van vastgoedmakelaar Gene Davison. Meekes raakt op het trailerpark waar hij een mobile home huurt, bevriend met Lenny en Levy. Lenny the Giant is een vrouw van 1.17 meter die de kost verdient met dwergbowlen, een variant van dwergwerpen. Zij is getrouwd met Little Levy, die 1.90 meter lang is.  

Tijdens zijn beveiligingswerk raakt Meeks gewond. Meeks wordt gewaarschuwd dat hij zich nergens mee moet bemoeien; waarmee is hem echter onduidelijk. Reden genoeg voor hem om erachter zien te komen waarom hij bedreigd wordt. Levy en Lenny helpen hem bij zijn speurtocht.  

De auteur schrijft uiterst sober, zonder tierelantijnen. Beschrijvingen van locaties en personen ontbreken nagenoeg geheel. Zo speelt het verhaal zich af op interessante plaatsen als New Orleans, Honolulu op het eiland Oahu en Lahaina op het eiland Maui. Het zijn allemaal plaatsen met een bijzondere, unieke sfeer. De auteur brengt die sfeer echter in het geheel niet tot leven. De lezer blijft achter met de vraag waarom de auteur voor dergelijke locaties kiest als ze van geen toegevoegde waarde zijn voor het verhaal.  

Een groot deel van het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Meeks. In het verhaal zit geen strakke lijn. Er komen allerlei confrontaties tussen Meeks en vele obscure personages aan de orde. Heel erg intelligent is Weeks niet, maar gewiekst is hij wel, waardoor hij zich kan redden in het criminele milieu. De karakters zijn weinig uitgewerkt, waardoor het moeilijk is een band te krijgen met een of meer personages.  

De Zwaan schrijft korte zinnen en houdt van realistische dialogen.  

Ze bleef duwen en pas toen Burman met een bil op de tafel zat, keek ze naar haar hand en rook ze. ‘Jee, stink jij overál?’
‘De lucht van de dood, meisje. Ik ben oud. Ik ben aan het bederven. Wat kom je doen? Ik doe thuis geen zaken.’  

Veel personages, veel dialogen, veel overdenkingen en geen duidelijke verhaallijn leiden ertoe dat de spanning in het verhaal niet optimaal is. Het forse geweld compenseert dit niet. Wie houdt van vlotte dialogen die meer dan eens vermakelijk zijn, en vooral uit is op harde actie vindt in Lenny the Giant een geschikt boek.