Pesten tot het eind

Na een carriére in de gezondheidszorg besloot Loes den Hollander in 2006 het auteurschap als professie te kiezen. In dat jaar verscheen haar eerste thriller Vrijdag. Na haar in 2017 verschenen thriller Onderuitgehaald over de dood van de stiefmoeder in het gezin Fortuin is Mij zie je niet haar nieuwste thriller. In dit boek draait het om twee hoofdpersonen: de vertelster en Jeantine van Dis.  

Zes jaar geleden kwam de toen dertienjarige Amal, dochter van de vertelster, niet thuis van school. Ze bleek zelfmoord gepleegd te hebben. Uit haar dagboek maakt haar moeder op dat Amal op school werd gepest en dat niemand ertegen optrad. Thuis sprak ze er niet over, omdat ze haar ouders niet ongerust wilde maken. Na de dood van Amal zijn haar ouders gescheiden. Jim, haar vader, is hertrouwd. Haar moeder is nog steeds woedend, zowel op zichzelf omdat ze niets in de gaten had, maar vooral op de school die niets ondernam. Ze wil wraak en kiest een willekeurig slachtoffer, de ex-lerares Jeantine van Dis, die in de buurt woont. Jeantine is getrouwd met Jerome Das en heeft zelf ook psychische problemen, omdat haar zwangerschap is misgegaan en ze haar baan is kwijtgeraakt. Haar leven is een kwelling als gevolg van het optreden van haar buurman en door de wraakacties van Amals moeder. Haar relatie met Jerome komt daardoor onder druk te staan.  

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van de vertelster in de eerste persoon en vanuit de optiek van Jantine van Dis in de derde persoon. De hoofdstukken lezen plezierig omdat ze kort zijn en in een eenvoudige, meeslepende schrijfstijl zijn geschreven. Zonder dat dit in de hoofdstukaanduiding wordt weergegeven verplaatst het verhaal zich regelmatig van heden naar verleden en terug. Storend is dit niet; integendeel, het geeft inzicht in de achtergronden van beide hoofdpersonen en vooral in hun karakters en hun relaties met andere personen.  

De karakters van de hoofdpersonen, de vertelster en Jantine van Dis, zijn goed uitgewerkt. De lezer voelt de emotie als Den Hollander hun belevenissen beschrijft. De vertelster, waarvan pas aan het eind van het verhaal duidelijk wordt om wie het gaat, is een heetgebakerd persoon vol frustraties. Ze heeft het verleden nooit kunnen verwerken en is ook niet van zins dit ooit proberen te doen.  

'Vanaf het moment dat ik begreep dat er iets totaal niet in de haak was kon ik alleen kwaad zijn. Niet alleen het glas van de deur van de servieskast is gesneuveld. Twee deurtjes van keukenkasten, een sidetable in de eetkamer, het glas van de salontafel en de antieke koektrommel die nog van Jims oma was geweest hebben definitief een ander uiterlijk gekregen.'   

Ook Jeantine van Dis kan niet omgaan met haar ervaringen en met de situatie waarin ze verkeert. Ze is dan wel niet zo'n hard persoon als Amals moeder, maar ze heeft moeite zichzelf onder controle te houden.  

'Ze komt bijna niet vooruit omdat haar benen trillen. Ze is bang en boos tegelijk en ze heeft zin om ergens keihard tegenaan te schoppen. Tegen de tijd dat ze bijna thuis is, merkt ze dat ze rustiger wordt.'   

Jeantine is niet gelukkig met de omgeving waar ze woont. Deze omgeving beschrijft Loes den Hollander treffend. Het is een stadje waarin iedereen alles van elkaar weet. De Jumbo ter plaatse blijkt een soort veredeld dorpscafé. Alle belangrijke gebeurtenissen en ervaringen die in het stadje plaatsvinden worden in de Jumbo uitgewisseld.  

De lezer weet meer dan de personen die in het verhaal voorkomen. Zij weten van elkaar niet wat er gebeurt, de lezer daarentegen begrijpt waarom zij op een bepaalde wijze reageren. Erg spannend is het boek mede daardoor niet. Er is eerder sprake van nieuwsgierigheid bij de lezer om te weten te komen hoe het verhaal afloopt. In feite is het een droevig verhaal en is de kwalificatie 'thriller' niet op zijn plaats; 'roman' zou meer toepasselijk zijn. Alleen de ietwat verrassende plot zou het verhaal als zijnde een thriller rechtvaardigen.  

Alles bij elkaar genomen heeft Loes den Hollander het weer voor elkaar gekregen een plezierig lezend verhaal te presenteren.