Huiveringwekkende horror

De Australiër Gabriel Bergmoser volgde met succes een cursus scenarioschrijven, want kort daarop won hij een tv-scriptschrijfprijs. Opgejaagd is niet zijn eerste boek. Eerder schreef hij een trilogie bestaande uit avonturenboeken voor young adults. Hij is liefhebber van de boeken van Tana French en Thomas Harris, twee auteurs die goed zijn in het combineren van onderwerpen die enerzijds donker en anderzijds ontroerend zijn. Dit is terug te vinden in Bergmosers vierde boek, dat daarbij ook inspeelt op de trend om misdaadromans te schrijven die zich afspelen in de vrij onbewoonde, uitgestrekte gebieden van Australië – zoals De droogte van Jane Harper. Opmerkelijk is dat de filmrechten al verkocht waren voordat het boek gepubliceerd werd, maar wie het boek gelezen heeft, zal dit niet meer zo vreemd vinden. De vertaling ligt bij Carla Hazewindus.

Het boek kent twee verhaallijnen, onder de hoofdstuktitels 'Nu' en 'Toen'. In het heden gaat de tiener Allie op verzoek van haar vader een tijdje bij haar opa Frank logeren. Frank is eigenaar van een tankstation met een fastfood eetgelegenheid dat aan een verlaten snelweg in de middle of nowhere ligt. Frank ziet zijn rust verstoord door haar komst. Allie heeft moeite om goed om te gaan met haar opa, die vervreemd is van zijn familie. Hun problemen in de omgang verdwijnen op het moment dat een jonge vrouw ernstig gewond in haar auto bij Franks tankstation arriveert.

In de tweede verhaallijn is de jonge backpacker Simon het binnenland van Australië aan het ontdekken. In een afgelegen café ontmoet Simon de mooie, mysterieuze Maggie. Maggie vraagt of ze met Simon in zijn auto mee mag en hij stemt hiermee in. Onderweg haalt Maggie hem over van de grote weg af te gaan en een onverharde weg in te rijden. Zo bereiken ze een kleine, afgelegen dorpsgemeenschap waar jagers wonen.

De auteur schetst knap de unieke sfeer van het Australische landschap waarvoor termen als duister, grimmig, griezelig en dreigend toepasselijk zijn. Het sombere landschap geeft op zich al een verontrustend beeld, maar daar boven op leiden de problemen waarmee elk personage geconfronteerd wordt ertoe dat het verhaal steeds angstaanjagender wordt. Naast de bijzondere sfeerschildering is het verhaal apart omdat het geen duidelijke hoofdpersoon kent. Afhankelijk van waar de lezer in het verhaal zit is dit Frank, Maggie, Simon of Ali.

Opgejaagd heeft een enorm snel tempo en zit vol actie. Daardoor heeft de auteur zich weinig gelegenheid gegeven om de karakters van de personages diepgaand uit te werken. Frank is een eenzaat zonder familiecontacten en zonder vrienden. Zijn kleindochter Allie is een puber die thuis moeilijkheden ondervindt omdat haar ouders op het punt staan te scheiden. Maggie is een mysterieuze vrouw, die van aanpakken houdt en Simon voor haar karretje weet te spannen. Simon die weinig te besteden heeft, weet eigenlijk niet wat hij zoekt. Hij heeft Jack Kerouac gelezen, droomt ervan verlaten landschappen te verkennen en staat versteld van de uitgestrektheid en somberheid van de gebieden waar hij komt. In feite rijdt hij vrij doelloos door het land om het echte Australië te ontdekken.

Pas op het einde komen de twee verhaallijnen bij elkaar. In beide lijnen creëert Bergmoser in een razend tempo bloedstollende spanning, waarbij de personages op de meest onverwachte momenten en op unieke wijzen in ijzingwekkende situaties terecht komen. Hoe verder het verhaal zich ontvouwt, hoe gruwelijker het wordt. Voor de horrorfan is dit zonder meer voluit genieten.