Veelbelovend begin met mager vervolg

De nu in Wales wonende Belinda Bauer is geboren in Engeland en groeide in Zuid-Afrika op. Ze werkte zeven jaar als journalist en scenarioschrijver in Cardiff. Haar debuut Blacklands verscheen begin 2010. Het was het eerste deel van de Exmoor Trilogy. Blacklands is zowel een familiedrama als een misdaadroman. Met dit boek won ze de CWA Gold Dagger for Crime Novel of the Year 2010. De Gold Dagger is een prijs die sinds 1960 jaarlijks wordt uitgereikt door de Crime Writers 'Association of the United Kingdom voor de beste misdaadroman van het jaar. Naast de trilogie schreef ze vijf standalones, waarvan Snap de meest recente is.  

Het eerste hoofdstuk van Snap is veelbelovend. Het is augustus 1998. Een zwangere moeder heeft haar drie kinderen in haar auto met pech op de snelweg achtergelaten en is te voet hulp gaan halen. Het is kokend heet in de auto en de moeder keert niet terug.  

It was so hot in the car that the seats smelled as though they were melting. Jack was in shorts, and every time he moved his legs they sounded like sellotape.  

De oudste, de elfjarige Jack, besluit om met zijn jongere zusje Joy en Merry, een uk van twee, op pad te gaan om te kijken waar hun moeder blijft. Een politieagent treft hen aan en brengt hen naar huis. De moeder is spoorloos. Blijkbaar heeft ze wel een telefooncel bereikt en heeft ze getelefoneerd, maar is het gesprek afgebroken. De grote vraag voor de lezer is dus: wat is er met de moeder gebeurd?
Na het eerste hoofdstuk volgen echter verschillende verhaallijnen, die niets met elkaar te maken lijken te hebben, behalve het feit dat ze in dezelfde buurt spelen. De auteur heeft ervoor gekozen de eerste hoofdstukken van een titel te voorzien: afwisselend “1998'' en “Drie jaar later”. Na enkele hoofdstukken zijn de hoofdstuktitels verdwenen, terwijl er wel flashbacks zijn naar bijvoorbeeld twee jaar eerder. De hoofdstukken met de verschillende verhaallijnen zijn kort, hetgeen gemakkelijk leest, maar spanning wordt onvoldoende gecreërd. Een groot aantal personages verschijnt ten tonele, maar vooralsnog blijft onduidelijk wie de hoofdrol(len) moet(en) gaan spelen.  

Belinda Bauer schrijft helder en scherp, maar kil, met vleugjes humor, vooral wanneer ze de activiteiten en de onderlinge irritaties binnn het politieteam onder leiding van John Marvel beschrijft. Mede door de fragmentarische aanpak in de eerste helft van het boek krijgt de lezer geen band met een of meer personages in het boek. Daar komt bij dat de personages vlakke karakters hebben. De lezer kan zich daardoor niet met een van de personages vereenzelvigen. In de tweede helft van het boek blijkt dat Jack de protagonist moet zijn, maar als lezer lukt het niet om intens mee te leven met deze hoofdpersoon.
Snap wordt geafficheerd als een thriller. Het is echter geen thriller waarbij stukje voor beetje wordt ontrafeld wat er met de moeder gebeurd is. Het plot is mager; er zijn weinig alternatieven voor een andere afloop. Het voorgaande kan cryptisch overkomen, maar door meer inhoudelijk op het boek in te gaan, zou ook het restje spanning dat het verhaal wel bevat, verdwenen zijn.