Sterk begin van een nieuwe serie
Renee Ballard is de nieuwe 'heldin' van Michael Connelly. Onverschrokken gaat deze detective bij de politie van Los Angeles te werk. Ballard is een gedreven, vastberaden type dat haar recht wil halen. Als ze zich in een zaak vastbijt, laat ze niet meer los.
Ze is gedegradeerd tot de Late Show, omdat ze een klacht over seksuele intimidatie tegen haar baas, luitenant Olivas, heeft ingediend. Deze klacht is ongegrond verklaard omdat haar toenmalige collega, Chastain, haar niet steunde om zo zijn promotiekansen niet in gevaar te brengen. Nu werkt Ballard met haar nieuwe maat Jenkins in de Late Show: ze hebben nachtdienst. Ze gaan af op inbraken, berovingen, verkrachtingen, autodiefstallen en erger. Daarvan maken ze rapport op, waarna een andere politie-eenheid ermee aan de slag kan. In een nacht worden ze op een oude dame afgestuurd wiens creditkaart gestolen is en hierna naar een elkaar geslagen, in coma geraakte transgender-prostituee. Wanneer ze nog bij het slachtoffer in het ziekenhuis zijn, krijgen ze te horen dat in een nachtclub The Dancers aan Sunset Boulevard (vernoemd naar Raymond Chandlers nachtclub in The Long Goodbye, het boek dat Connelly inspireerde om te gaan schrijven) vijf personen zijn neergeschoten. Olivas heeft de leiding over het onderzoek naar de moorden in de nachtclub. Ballard is ervan overtuigd dat Olivas weinig werk van deze gevallen zal maken en besluit overdag eraan te gaan werken, alhoewel dit niet tot haar takenpakket behoort. Ballard krijgt het nodige voor de kiezen en moet zich in allerlei bochten wringen om de daders van de misdrijven te achterhalen.
Zowel het verhaal als Ballard zelf zijn geïnspireerd op hetgeen een vriendin van Connelly, Mitzi Roberts, meemaakte toen ze in de nachtdienst bij de LAPD in Hollywood werkte. Ballard is een interessant, fris type, qua karakter nauwelijks vergelijkbaar met Harry Bosch, over wie Connelly al 21 boeken schreef (in oktober 2017 verschijnt het 22e: Two Kinds of Truth), en zijn halfbroer Mickey Haller. Ze is compromisloos, recht door zee en niet te beroerd om het niet te nauw te nemen met de regels. Haar Hawaiiaanse oma Tutu is haar enige overgebleven familielid. Naast Tutu zijn drie dingen voor haar belangrijk: haar hond Lola, haar surfplank en haar werk. De overeenkomsten met Bosch: Ballard is net als Bosch gedreven en beide hebben problemen met hun superieuren. Verder is het werkgebied hetzelfde: Los Angeles (waar Connelly misdaadverslaggever was voor de Los Angeles Times).
Connelly volgt Ballard van begin tot eind zonder van perspectief te veranderen. Zoals we zijn boeken kennen, zit er veel tempo en actie in The Late Show. Het verhaal zit vol verrassingen, waardoor spanning wordt opgewekt en de lezer gegrepen blijft lezen. Connelly streeft er altijd naar een band te krijgen tussen de lezer en zijn hoofdpersoon. Ook in The Late Show slaagt hij hierin. Hij schrijft scherpe dialogen en is een meester in het ontplooien en bij elkaar brengen van meerdere verhaallijnen. Hij laat de hoofdpersoon zich ontwikkelen in de loop van de serie. Lezers van Connelly's Harry Bosch-boeken weten dat Harry bij de start (in The Black Echo) al een ervaren detective was. Met Ballard begint hij met een frisse, jonge detective. Voor lezers die nooit Michael Connelly gelezen hebben, is The Late Show een mooie start, waarvoor geen 'voorkennis' van zijn andere boeken nodig is.
Het wellicht enige minpuntje in The Late Show zijn de vele gedetailleerde procedures van politieonderzoeken die Connelly heeft opgenomen. Anderen zullen van oordeel zijn dat hij deze informatie mooi heeft weten te integreren in het verhaal; voor liefhebbers van politiejargon is dit dan juist weer een pre.
De ontknopingen van Michael Connelly zijn altijd sterk, dus ook die in The Late Show. Alles bij elkaar een adembenemend boek, dat vraagt om een snel vervolg. Het zal geen verrassing worden wanneer in een van zijn volgende boeken Ballard en Bosch samen ten tonele verschijnen, zoals eerder ook Bosch en Haller elkaar tegen kwamen (in The Brass Verdict, The Reversal en The Crossing).
Reageer op deze recensie