Weinig actie, maar toch veel vaart

Loes den Hollander is al lange tijd een van de betere Nederlandse thrillerauteurs. Toen ik dood was is haar vijfentwintigste boek. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van drie vrouwen; de thriller start dan ook met drie verhaallijnen. De eerste gaat over Maryan Brandhorst, getrouwd met Floris, die haar na tien jaar huwelijk plots vertelt dat hij van haar wil scheiden.

De tweede verhaallijn volgt Thaïs Brederode, die getrouwd is met Tony. Het stel heeft een dochter; May. Ook Thaïs krijgt te horen dat haar huwelijk ten einde is. Nadat beide dames dit (voor hen) onverwachte nieuws vernomen hebben, komen Maryan en Thaïs er ook achter dat hun echtgenoten hen bedrogen hebben met een andere vrouw. Zij vragen zichzelf af wat hun reactie hierop zal zijn:  

‘Ze heeft in het vechtscheidingsnummer van de LINDA de interviews met vrouwen die hun ex omgang met hun kinderen weigeren nog eens doorgelezen en ze is het grondig eens met alle vrouwen die hun verhaal verteld hebben. Maar ze kan haar eigen situatie met niets van wat die vrouwen hebben meegemaakt meten en ze weet dat er geen reden is om Tony omgang met May te weigeren. Toch zou ze hem op die manier willen, raken, kwetsen, tot wanhoop drijven.’  

Even later zijn zowel Floris als Tony van de aardbodem verdwenen. De hoofdpersoon in de derde verhaallijn is Fanny Lemaire. Ze is ongetrouwd en zit in gedachten nog altijd bij haar overleden moeder. Zij doet haar verhaal in de eerste persoon, in tegenstelling tot Maryan en Thaïs, waarbij dit in de derde persoon gebeurd.  

De schrijfster blinkt uit door haar soepele, plezierige schrijfstijl, die direct herkend zal worden als men al meerdere boeken van Loes den Hollander heeft gelezen. De hoofdstukken zijn kort en de zinnen eenvoudig opgebouwd zonder ingewikkelde constructies. De dialogen zijn to-the-point. Overbodige beschrijvingen zijn er niet, waardoor (alhoewel er niet heel veel actie is) toch de vaart in het verhaal blijft zitten.  

De wijze waarop de oorspronkelijk los van elkaar verlopende verhaallijnen bij elkaar komen, is nogal gezocht en niet erg geloofwaardig, maar het maakt de verdere ontwikkeling van het verhaal wel interessant. Net als in haar vorige thriller Mij zie je niet is ook dit boek een psychologische thriller, waarin de nadruk ligt op de ontplooiing van de karakters van de personages en met name die van Fanny.

Dit gaat dan wel ten koste van de spanning. Het heeft tot gevolg dat de ontknoping, alhoewel goed opgebouwd, voor de lezer geen verrassing inhoudt. Het verhaal is zo logisch dat, voordat het einde van het verhaal is bereikt, duidelijk is wie wat heeft gedaan.  

Toen ik dood was is een vlotlezende psychologische thriller, die zeker de moeite van het lezen waard is; niet alleen voor liefhebbers van de boeken van Loes den Hollander.