Kort maar krachtig en zeker pakkend

Camilla Läckberg debuteerde in 2003 met IJsprinses. Het was het eerste deel van de serie met Patrik Hedström en Erica Falck als hoofdpersonen. Hierna volgden nog negen delen met dit duo. Daarnaast schreef ze onder meer een paar novellen. Haar laatste novelle is Vrouwen zonder genade.

De auteur is in zekere zin een feministe. Ze vindt het maar niks dat vrouwen bereid zijn heel veel van mannen te slikken. Tegelijkertijd houdt ze niet van feminisme dat mannen de schuld geeft; dat is haar al te gemakkelijk. In haar visie hebben vrouwen zelf een grote verantwoordelijkheid –uitgezonderd zijn uiteraard de gevallen waarbij een vrouw met geweld te maken krijgt. Volgens haar moet iedere vrouw haar eigen verantwoordelijkheid nemen voor haar ontwikkeling en toekomst. Dit is dan ook precies wat er gebeurt in deze novelle.

De drie hoofdpersonen zijn Ingrid Steen, Victoria Brunberg en Birgitta Nilsson. Deze drie vrouwen kennen elkaar niet. Ze hebben een verschillende afkomst en een verschillend karakter. Een ding hebben ze gemeen: ze zitten gevangen in hun huwelijken. Ingrid was een succesvol journaliste, maar stopte met haar werk toen haar man Tommy hoofdredacteur van de krant werd. Ze ontdekt dat hij vreemdgaat. Victoria is een Russische postorderbruid, die op bestelling door Malte naar Zweden is gehaald, omdat hij een vrouw wilde hebben. Malte bedreigt Victoria zowel fysiek als psychisch. Birgitta reageert niet op oproepen voor een mammografie omdat ze zich schaamt voor de blauwe plekken die haar man Jacob haar regelmatig bezorgt.

‘Haar blik op zijn rechterhand bleef hangen. De vingers beefden. Het was alsof Jacob nog niet wist of hij klaar was. Maar Birgitta wist het wel, ze kende hem goed genoeg om te weten dat er nog meer zou komen. Ze had het ‘s ochtends al geweten. Hij was stil geweest, verbeten. De momenten dat hij op haar schold, waren niet de momenten waarop ze moest oppassen.’

Alle drie zijn ze tot het besef gekomen dat ze zijn getrouwd met een persoon die totaal anders bleek te zijn dan ze dachten. Na jaren van misbruik wordt het tijd dat ze hun leven in eigen hand nemen.

De novelle bestaat uit drie delen en een epiloog. Alle hoofdstukken zijn kort; soms beslaat een hoofdstuk slechts één pagina. De verhalen van de drie vrouwen wisselen elkaar snel af. In het eerste deel maakt de lezer kennis met hen en de situatie waarin ze verkeren. Hierna volgen de delen over de wijze waarop de vrouwen het heft in eigen hand nemen. De schrijfster verstaat de kunst om in uiterst weinig woorden een goed verhaal met een bijzondere sfeer en sterke karakters neer te zetten. Door kort maar krachtig het verleden en heden van de drie hoofdpersonen weer te geven, kan de lezer zich verplaatsen in de acties die het drietal in het tweede deel onderneemt. Daarbij wordt de spanning opgevoerd en wordt de kwalificatie thriller, die op de cover van het boek vermeld staat, waargemaakt.

Het slechts 157 pagina’s tellende boek is een heel plezierig lezend verhaal over een indringend thema dat in zijn beknoptheid een sterke indruk achterlaat.