Typisch Ken Follet

Ook deze keer werd ik weer gegrepen door het verhaal van Ken Follet. Qua opbouw lijkt dit erg op 'De Kathedraal' en de opvolger. De auteur weet een zeer goed beeld te schetsen van het Engeland rond het jaar duizend. Het is boeiend om te lezen, maar ook schrijnend doordat zaken als slavernij gewoon waren en het recht toch heel anders verliep dan nu.
Zoals gebruikelijk bij de auteur worden de hoofdpersonen door mensen met een slechte inborst beroofd van hun bezittingen en rechten. Desondanks slagen ze er in om terug te komen, maar alleen om vervolgens opnieuw dwars gezeten te worden. Dit herhaalt zich tot een punt waarop je denkt, hou nou eens op! In die zin zijn de boeken van Ken Follet niet altijd even positief. Ik moest het ook zo nu en dan even wegleggen om weer energie op te doen voor de volgende tegenslag die ik zou gaan lezen.
Desondanks is het een bijzonder goed geschreven verhaal dat je raakt. Het enige dat ik echt niet begrijp is de titel. Ik heb het hele boek met veel aandacht gelezen, maar heb geen relatie met een schemering en een dageraad kunnen ontdekken.