Het behouden Huis

Het behouden huis

Schrijver: Willem Frederik Hermans

Recensie door: Otto Blok (11-1-2023)



Een Nederlandse soldaat vecht mee met een groepje communistische partizanen tegen de Duitsers in de tweede wereldoorlog. De oorlog is een chaos door alle schoten om zich heen en hij verstaat de taal die zijn mede soldaten spreken niet. Als hij met zijn groep een dorpje vindt roept de sergeant iets naar hem, vervolgens komt hij terecht in een huis dat heel rustig lijkt zo midden in de oorlog. Hij besluit er maar te doen alsof hij thuis is en trekt in het huis in. Er is één kamer in het huis met een gesloten deur die hij niet open krijgt. Ook belt even later een Duitse officier aan net zoals de echte eigenaar van het huis.



Het is geen goed boek, omdat er geen achtergrondinformatie wordt gegeven over de situatie waarin hij is. Hierdoor snap ik het boek soms niet en ga ik minder plezier hebben in het lezen. Aan het begin van het boek word je random midden in de oorlog gedropt zonder achter liggende achtergrondinformatie. Je krijgt geen informatie over hoe de hoofdpersoon denkt terwijl het in de ik-vorm geschreven is. Ook krijg je geen informatie over waar hij vandaan komt of iets over zijn verleden. Ik vind de hoofdpersoon daarom eigenlijk gewoon een niemand, omdat het boek volledig emotieloos is beschreven, terwijl ik het juist meer met een boek meeleef als er gemixte emoties in voorkomen. Ook wordt er iemand vermoord maar er wordt helemaal niet verteld waarom de hoofdpersoon deze handeling ondergaat en zit er geen gevoel bij. Dit kan komen doordat het boek beschrijvend is geschreven en dat kan voor de lezer verwarrend zijn. Door de wijze waarop het is geschreven kwam ik er moeilijk in.

Maar wat knap gedaan is door de schrijver is het contrast tussen de chaos van de oorlog en de rust in het huis. Ik raad het boek aan aan mensen die uiteraard een beetje houden van oorlogsboeken, maar vooral aan mensen die de filosofische gedachte achter de tekst graag willen begrijpen. Ik vind het goed aan het boek dat je wel aan het denken gezet wordt over de oorlog. Ook is het een kort boekje met maar 79 pagina's hierdoor zou je het in één middagje uit kunnen lezen. En dat is erg fijn, omdat je het dan beter snapt. Ook wordt er toch nog wel veel informatie gegeven in het maar korte boekje.



Conclusie: ik vind het geen leuk boek, omdat je er lastig in kan meeleven door de emotieloze schrijfstijl. Maar het is knap gedaan hoe het je filosofisch aan het denken zet.



De schrijver is zelf geboren in 1921 en heeft hierdoor de oorlog zelf meegemaakt hij overleed in 1995. En hij heeft meerdere romans/novelles geschreven in deze schrijfstijl.

Novelle, oorlogsroman

Oorspronkelijke uitgave 1952 (deze 2013) door “de bezige bij”