Meeslepende rondreis van 2 bijzondere jongere

Gerwin van der Werf/ Strovuur
"Ik tilde het boek uit de vitrine, het was precies zo zwaar als ik had verwacht. Ergens hoopte ik dat ik gesnapt zou worden, dat de agenten mij mee zoude nemen, veilig in de handen van de politie, jeugdzorg en een plan van aanpak. Ik geloof zelfs dat ik daarop uit was toen ik kalm met het boek onder mijn arm naar de uitgang van de kerk liep onder begeleiding van de zang van de kloosterbroeders"
Ik mocht voor de Club van echte lezers dit prachtige maar ook indrukwekkende boek lezen over 2 jongere die op de vlucht gaan voor zichzelf en het leven en tijdens deze bijzondere roadtrip zichzelf pas echt leren kennen.

Samenvatting
In "Strovuur' van Gerwin van der Werf besluit de zeventienjarige Fay aan het einde van een bloedhete zomer om met haar neef Elvin naar Parijs te reizen. Fay draagt een groot verdriet met zich mee, Elvin heeft een kort lontje, zijn Mitsubishi Sapporo heeft zijn beste tijd gehad. Ze komen dan ook al snel in de problemen: een hoop pech en vreemde ontmoetingen op het sinistere Vlaamse en Franse platteland maken van de reis een beproeving. Als Fay een zestiende-eeuws koorboek uit een klooster steelt, dreigt de boel te escaleren. Maar wat gebeurt er echt en wat zit er in Fays hoofd?

Als ik dit boek moet omschrijven zou ik zeggen, bijzonder, indrukwekkend en pakkend.
De auteur weet echt helemaal in het hoofd van deze twee jongere te kruipen. Het is een roadtrip die eigenlijk vanaf dag 1 helemaal dreigt te mislukken door de spontaniteit en de slechte voorbereiding van de reis maar mede daarom weet het verhaal me al vanaf dag 1 te boeien.
Het boek is opgedeeld in dagen waardoor alles mooi en overzichtelijk is.
Samen met neef Elvin gaat ze de reis aan in zijn Mithsubishi Sapporo die eigenlijk niet meer geschikt is en ze al snel concessies moeten doen onderweg om veilig met deze auto te rijden. Elvin is niet de makkelijkste om mee op reis te gaan en maakt er dikwijls een puinhoop van. Onder die stoere, gekke neef zit een gouden hartje.
Fay daarentegen is onzeker en nog volop in de rouwverwerking maar wil zich niet ten onder doen aan haar stoere neef waardoor ik met momenten echt heel graag haar even wou knuffelen of door elkaar schudden om de realiteit onder ogen te laten zien.

Ze kennen elkaar hun hele leven al maar eigenlijk ook weer helemaal niet en dat geeft mooie gesprekken in de auto.

Het boek is geschreven vanuit de Ik vorm en dus vanuit Fay en dat is in het taalgebruik goed te merken. Het is knap werk om je als schrijver in het hoofd van een rouwende puber te kruipen. Chapeau!