Verrassende psychologische thriller

Millie mag op sollicitatiegesprek gaan voor de functie van inwonende hulp bij de Winchesters. Het gesprek verloopt vlot en na een tijdje krijgt ze te horen dat ze mag starten.

Voor Millie komt dat goede nieuws geen seconde te vroeg: ze woont op dat moment in haar auto. Het duurt echter niet lang voor haar blijdschap omslaat in verwarring. Nina, die zo vriendelijk was tijdens het gesprek, blijkt erg wispelturig te zijn. De ene dag lijkt ze oprecht dankbaar te zijn voor de hulp van Millie, de andere dag kan ze niets goed doen.

Het eerste deel vond ik heel vlot lezen, maar ik ergerde me ook wel. Wanneer ik een kamer zou toegewezen krijgen die enkel langs de buitenkant op slot kan, zou ik het zo snel mogelijk voor bekeken houden.

Deels snapte ik wel dat Millie omwille van haar verleden niet veel andere opties had. Het stoorde me wel dat ze nooit durfde ingaan tegen Nina wanneer zij voor de zoveelste keer beweerde dat Millie de opdracht niet goed begrepen had. Dat ze dan ook de waarschuwing van de tuinman in de wind slaat, weinig doet met de geruchten die ze hoort over Nina en nog eens verliefd wordt op Andrew riep bij mij niet al te veel begrip op.

Toen ik bij het einde van deel 1 kwam, had ik het gevoel dat dit het type psychologische thriller zou worden dat ik niet graag lees: een te voor de hand liggende verhaallijn met een veel te naïef hoofdpersonage. Maar toen had ik deel 2 nog niet gelezen...

In het tweede deel lees je vanuit Nina's perspectief. Vanaf de eerste pagina moest ik mijn mening over haar bijstellen. Ook mijn mening over Millie heb ik al snel moeten herzien. Het verhaal neemt een totaal andere wending en wordt heel wat serieuzer.

Er waren dus wat momenten van ergernis en het uiteindelijke plot vond ik minder geloofwaardig ten opzichte van de rest, maar toch heb ik overwegend genoten. Ik vloog zo doorheen het boek. Voornamelijk het sterke tweede deel wist me aangenaam te verrassen. 4⭐