De hulp ziet alles

De hulp ziet alles is het derde deel in de serie rond Millie. Ik las recent nog deel 1, waarin Millie als hulp werkte. Nu zijn we een aantal jaar verder. Samen met Enzo heeft Millie intussen 2 kinderen, Nico (9 jaar) en Ada (11 jaar), en hebben ze net een huis gekocht in Locust Street.

Het boek begint met een mysterieuze proloog. Ik kreeg een déjà-vu-gevoel omdat het boek, net zoals in De hulp, met de vondst van een lijk start. Daarna springt de auteur voor het eerste deel in dit boek 3 maanden terug in de tijd. Ook deze opbouw kwam me bekend voor.

Millie en Enzo maken erg snel kennis met hun nieuwe buren. Buurvrouw Janice heeft een extreme drang naar controle. Haar naaste buurvrouw Suzette wilt dan weer laten merken dat ze zich beter voelt dan Millie, maar is daarentegen wel erg geïnteresseerd in Enzo. Suzette's man Jonathan lijkt gelukkig wel wat normaler te zijn.

Doordat Suzette zichzelf opdringt bij Enzo hebben zij alsmaar vaker contact en dat zint Millie niet. Hij houdt opeens zaken achter voor haar en neemt de hulp van Suzette aan om bij hen te komen poetsen. Millie lijkt ook deze vrouw niet volledig te vertrouwen.

Naarmate het wantrouwen ten opzichte van Enzo toeneemt, ze financiële problemen vermoedt en haar zoon problemen veroorzaakt, blijft Millie haar frustraties en wantrouwen grotendeels opkroppen. Daarom veroorzaakte dit deel bij mij, net zoals in het eerste boek, heel wat frustratie. Ik ergerde me eraan dat Millie niet harder voor zichzelf opkwam en zat bijna tegen mijn boek te roepen dat ze Enzo moest dwingen om open kaart te spelen.

In deel 2 vindt de moord uit de proloog plaats. Zoals verwacht door de opbouw van het eerste boek, gaat het verhaal nu een meer ernstige richting uit. Voor Millie volgt een rollercoaster van emoties die gelinkt is aan de vorderingen binnen het moordonderzoek.

In het derde en vierde deel neemt McFadden de tijd om het motief van de dader uit de doeken te doen en het verhaal af te sluiten zonder losse eindjes. Voor mij werden mijn vragen dan wel beantwoord, toch klopte het plaatje niet helemaal qua geloofwaardigheid.

Dat ik deel 2 nog niet had kunnen lezen, gaf geen problemen. Met de info uit De hulp wist ik voldoende om te kunnen volgen. Dat je het boek ook los kunt lezen, was voor mij zeker een pluspunt. En ergens vond ik het ook niet zo erg dat ik deel 2 nog niet gelezen had. De opbouw van De hulp ziet alles was voor mij net te veel een kopie van De hulp. Ik vermoed dat dit gevoel alleen maar zou versterkt geweest zijn wanneer ik Wat de hulp weet al gelezen had.

Ik vond het alles bij elkaar genomen zeker een vermakelijk verhaal. Ik ging op in de emoties van Millie en was natuurlijk benieuwd naar de ontknoping. Dankzij de luchtige schrijfstijl van de auteur bleef het vlot lezen. Dat de personages niet te gecompliceerd waren en er geen verschillende verhaallijnen door elkaar liepen, zorgde ervoor dat het verhaal goed te volgen was.

Ondanks de positieve aspecten geef ik dit boek net een lagere score dan De hulp. De herhaling viel tegen omdat ik met momenten het gevoel kreeg dat ik dit al eens gelezen had en er was daardoor een bepaalde mate van voorspelbaarheid aanwezig. Hoewel de auteur me voldoende wist te misleiden, stelde ik mij net te veel vragen bij de geloofwaardigheid van het plot.

Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het recensie-exemplaar!

3,5 sterren.