De leraar

Lerares Eve lijkt een zorgeloos leven te leiden, tot er een nieuw schooljaar aanbreekt en Addie in haar klas zit. Zij zorgde vorig jaar voor heel wat opschudding toen een bepaald gerucht de ronde deed.

Net zoals bij de boeken in de serie rond Millie (De hulp) start McFadden met een sterke proloog. Iemand is een graf aan het graven en dat roept veel vragen op. Wie is deze persoon en van wie is het lichaam dat niet ontdekt mag worden?

Het eerste deel speelt zich 3 maanden eerder af. Het perfecte leven dat Eve naar de buitenwereld toe lijkt te leiden, is slechts een façade. Haar relatie met Nate, ook een leraar, maakt haar niet gelukkig. Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Zijn er geheimen die ze voor elkaar verborgen houden of heeft er zich ooit iets afgespeeld tussen hen met deze situatie als gevolg?

Ook voor Addie breekt de start van een nieuw schooljaar aan. Omwille van wat er zich vorig jaar afspeelde, gebeurt dat op een heel onaangename manier. Voor mij waren het opzien tegen school en de eenzaamheid heel herkenbaar, maar dan uiteraard met een andere oorzaak.

Zowel Eve als Addie zijn geen al te ingewikkelde personages. Addie vond ik met momenten wel wat naïef overkomen. Qua beschrijvingen en achtergrondinfo heeft de auteur zich steeds beperkt tot hetgeen je nodig had om te kunnen volgen, wat het tempo ten goede kwam en ervoor zorgde dat het verhaal makkelijk te volgen bleef.

De boeken van McFadden kenmerken zich door een beperkt aantal perspectieven, een hoog tempo en veel plottwists. Dat was ook nu niet anders. Over de inhoud van deze plotwendingen kan ik niets zeggen omdat ik dan te veel prijs geef over enkele zaken die van belang zijn voor het einde. Hier en daar voelde ik wel bepaalde wendingen aankomen, maar er bleven zeker meer dan genoeg verrassingen over.

In deel 2 komt het perspectief van Nate erbij, waarmee ik mijn idee over wat er mogelijks geleid heeft tot het lichaam in de proloog begon te vormen. In deel 3 werden de kaarten opnieuw geschud en kon het verhaal weer meerdere richtingen uit.

In de serie rond Millie werden de verhaallijnen op dezelfde wijze opgebouwd. Ook al waren de verhaallijnen en bijhorende plotwendingen verschillend qua inhoud, naar mijn gevoel gaf deze opbouw in een serie teveel herhaling. In een standalone zoals De leraar vond ik de opbouw veel beter tot zijn recht komen.

McFadden toont opnieuw dat ze de kunst van het misleiden tot in de puntjes beheerst. Ze bewijst dat een thriller niet enkel uit bloederige details moet bestaan om spannend te zijn. Door als lezer voortdurend af te wisselen tussen mogelijke scenario's voor de ontknoping blijft het een heel vermakelijk verhaal dat vanaf de eerste pagina's vlot leest. Tot op het einde bleef ze haar gekende verrassingseffect toepassen waardoor ik in positieve zin verbaasd achterbleef.

Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het recensie-exemplaar!