De man in cel 401

Verhalen over het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog weten me altijd te boeien. Heel blij was ik dan ook met dit recensie-exemplaar. De auteur omschrijft De man in cel 401 als een waargebeurde oorlogsroman met fictieve dialogen. Op die manier deelt hij Simons verhaal op een heel toegankelijke manier.

Het verhaal begint wanneer de eerste zaadjes geplant worden voor een verzetsdaad. Simon ergert zich aan de passieve houding die de meeste Nederlanders aannemen ten opzichte van de Duitse bezetter. Hij start met het verspreiden van pamfletten.

Tijdens de zomer waarin hij samen met zijn vriend voor het eerst aan het werk gaat, leert hij ook Jopie kennen, in wie hij een bondgenoot vindt. Stilaan legt hij steeds meer contacten met mensen die zijn standpunt delen en breidt het netwerk gestaag uit.

Na een tijd wordt Simon aangesproken op het niet ondertekenen van de zogeheten loyaliteits- of ariërverklaring. Daarenboven komt zijn naam op een lijst te staan van ambtenaren die kunnen opgeroepen worden voor werkzaamheden in Duitsland. Daarmee staat Simon voor de keuze: onderduiken of niet?

Wanneer hij de keuze maakt om onder te duiken, is hij niet van plan om dat zonder slag of stoot te doen. Zeer zorgvuldig wordt een overval uitgewerkt op het distributiekantoor waar Simon werkt. De opbrengst, waaronder enorme hoeveelheden voedselbonnen, is voor de illegale krant Trouw en een organisatie die voor de opvang van onderduikers zorgt.

Het verdere verloop van dit verhaal geeft weer hoe risicovol het is om deel uit te maken van het verzet, ondanks alle voorzorgsmaatregelen, en welke hoge tol die deelname kan eisen. Maar soms is er ook gewoonweg een serieuze portie geluk mee gemoeid.

John Brosens brengt Simons verhaal op indrukwekkende wijze opnieuw onder de aandacht. Omdat ik van deze overval nog niet eerder gehoord had, was ik erg benieuwd of het plan zou slagen en hoe de oorlogsjaren verder zouden verlopen. Dat maakte dat er ook wel een element van spanning aanwezig was.

Van begin tot einde merk je dat er heel wat onderzoek aan het schrijven voorafging. Dankzij het beeldmateriaal en enkele voetnoten krijg je nog extra informatie. Op het einde geeft de auteur kort mee hoe het enkele leden na de oorlog verging en dat vond ik een fijne toevoeging.

De man in cel 401 is een aangrijpend verhaal over moed en een prachtig eerbetoon aan Simon en alle andere mannen en vrouwen die deel uitmaakten van het verzet. Dankjewel aan VBK België en Uitgeverij Omniboek voor het recensie-exemplaar!