De nomade

Olga woont samen met haar dementerende vader. Hij begint steeds vaker herinneringen op te halen die niet overeenkomen met wat Olga dacht te weten over haar familiegeschiedenis.

Onder het mom van een documentaire over het gebied tussen Belarus, Litouwen en Polen vertrekt Olga naar het voormalige Oost-Pruisen om achter de waarheid te komen.

De nomade was het eerste boek dat ik las van Anya Niewierra. Vooral de combinatie van spanning en geschiedenis maakte me nieuwsgierig. Ik was dan ook erg blij toen ik van VBK België en LS Uitgeverij een recensie-exemplaar mocht ontvangen.

Het boek begint met enkele kaarten. Dat vind ik altijd een pluspunt om het verhaal beter te kunnen situeren. Alvorens het verhaal start, legt Anya uit waar ze haar inspiratie vandaan heeft en hoe Oost-Pruisen ook deel uitmaakt van haar geschiedenis.

Het beginpunt van dit verhaal is 24 mei 2024, de avond waarop de documentaire De grensman in première gaat. Hiermee wordt meteen de toon gezet omdat dit interview heel duidelijk weergeeft hoe schrijnend de scheiding door de Berlijnse muur was voor de bevolking.

Daarna spoelt de auteur 3 jaar terug. Olga ontmoet de activist Pavel Rybak, die meteen wordt opgepakt. Het gesprek met hem en de herinneringen van haar vader geven de aanzet tot het onderzoeken van haar familiegeschiedenis.

Eerst en vooral: wat kan Anya schrijven! Je merkt aan alles dat zij haar research naar deze periode erg grondig heeft gedaan. Het verhaal was een weldoordacht geheel met een goed uitgewerkt hoofdpersonage.

Olga komt over als een sterke vrouw met een goede portie mensenkennis en ze weet risico's goed in te schatten. Dat is ook nodig, want Olga wordt gevolgd door dezelfde mensen die Pavel in de gaten hielden.

Deze verhaallijn lijkt wel het een en ander qua spanning in petto te hebben, maar toch bleef ik wat op mijn honger zitten. Er gebeurt zeker iets, maar de focus werd eerder gelegd op geschiedenis en uitwerking van de personages.

Nog een pluspunt voor mij was de beeldende schrijfstijl en dan voornamelijk bij getuigenissen of herinneringen die werden opgehaald. Ik kon me de omgeving en omstandigheden makkelijk voorstellen.

Elk hoofdstuk begint met een quote die doet nadenken en perfect past in het geheel. Ook was het verhaal met momenten confronterend, bijvoorbeeld hoe dementie ervoor zorgt dat je iemand beetje bij beetje moet afgeven en hoe machteloos je staat tegenover het verloop van deze ziekte.

Een thriller waarbij je continu op het puntje van je stoel zit, is De nomade niet. Ook had ik bij bepaalde plotwendingen wel eens het gevoel dat de zoektocht van Olga een aantal toevalligheden bevatte waardoor Olga continu op het goede spoor zat. Gelukkig werd dat allemaal ruimschoots goedgemaakt door hoe Anya mijn aandacht er van begin tot einde wist bij te houden.

Mijn eindoordeel is dus zeker positief. De nomade vond ik erg sterk geschreven en heeft er zeker voor gezorgd dat ik meer van deze auteur wil lezen.