De stille huisgenoot

Voor de buitenwereld lijkt Aidan een vriendelijke en behulpzame familieman. Enkel zijn slachtoffers kennen zijn donkere kant. Hij heeft namelijk al verschillende vrouwen vermoord en één vrouw zit nog steeds vast in zijn schuur.

Dan overlijdt zijn vrouw plotseling waardoor hij moet verhuizen. Rachel, de vrouw die nog opgesloten zit, moet doen alsof ze een bevriend familielid is dat een tijdje bij hem en zijn dochter verblijft. Een flaptekst die me absoluut aansprak!

Starten doe je bij Rachel tijdens haar opsluiting in de schuur. Nadien leer je Emily kennen; zij wordt verliefd op Aidan. Ik zat meteen in het verhaal, maar in het begin gebruikte de auteur vaak metaforen die niet relevant waren en de focus wegnamen bij de eigenlijke scène. Deze metaforen waren wel enkel in het begin aanwezig.

Tussendoor waren er enkele korte hoofdstukken zoals 'de eerste' en 'de tweede'. Hierin kwamen zijn vorige slachtoffers aan bod en de manier waarop ze vermoord zijn. Opmerkelijk, maar wel positief, vond ik de manier van vertellen. Hoofdstukken over de slachtoffers en Emily werden vanuit hun standpunt beschreven. Wanneer het over Rachel ging, werd alles vanuit het heden verteld. Het leek eerder alsof er een verteller was die haar verhaal deed en Rachel leek aan te spreken.

Omdat Rachel in het huis van Aidan de schijn moet ophouden, ontstaat er al snel een band tussen haar en zijn dochter Cecilia. Op een gegeven moment laat ze daardoor kansen liggen en dat vond ik wel jammer.

Deze thriller is vanuit een origineel idee vertrokken en heeft de verwachtingen volledig waargemaakt. De spanning was vaak te snijden. Ik vroeg me continu af of Aidan door de mand zou vallen en wat er met Rachel en Emily zou gebeuren. De auteur heeft de twee vrouwelijke hoofdpersonages voldoende uitgewerkt zodat je met hen mee kon leven en dit boek niet wilde wegleggen tot je wist hoe het allemaal zou aflopen.