Dochter vermist

In Stockholm verdwijnt het meisje Lycke. Na een tijdje wordt haar rugzak gevonden, maar verder vindt de politie geen enkel spoor van haar. Ellen wordt als verslaggeefster gevraagd om de zaak op de voet te volgen.

Ellen is vanaf het begin geobsedeerd door de verdwijning van Lycke. Dit komt voornamelijk door een traumatische gebeurtenis uit haar verleden. Je kan ongeveer raden wat, maar het duurde even tot het effectief benoemd werd.

Doordat ze niet alleen geobsedeerd is door deze zaak, maar ook een obsessie heeft met de dood en vrij opdringerig is naar de politie toe, voelde ik geen klik met haar.

Voornamelijk in het begin maakte de auteur gebruik van onnodig lange omschrijvingen van bijvoorbeeld het appartement waarin Ellen woont. Dat vond ik jammer omdat dit het tempo vertraagde.

Het hele verhaal wordt overschaduwd door triestheid. Lycke bleek erg op zichzelf te zijn en had weinig vrienden. Daarnaast maken de ouders en stiefmoeder ook geen beste indruk en lijken zij Lycke in de steek gelaten te hebben.

Naar mate het verhaal vorderde, kom je exact te weten waarom Ellen deze verdwijning niet kon loslaten. Toen voelde ik wel meer sympathie voor haar personage.

Op het einde vond ik de dialogen tussen Ellen en Jimmy niet zo realistisch en de ontvoering was deels voorspelbaar. Het verhaal las dus al bij al vrij vlot, maar had enkele minpunten waardoor ik het niet echt een aanrader vond.