Lezersrecensie
Lieg nooit
Freida McFadden staat bekend om haar vlot geschreven thrillers vol verrassende wendingen. Ook Lieg nooit werd volgens dezelfde succesformule opgebouwd.
In Lieg nooit moet Tricia door een sneeuwstorm samen met haar man noodgedwongen overnachten in het huis dat ze zouden bezichtigen.
In het heden beleef je het verhaal vanuit Tricia's perspectief. Het verhaal komt, geheel naar verwachting, snel op gang. Ethan vindt het huis meteen geweldig, maar Tricia heeft er een naar gevoel bij. Door allerlei kleine details lijkt het daarenboven alsof ze niet alleen zijn in het huis.
De hoofdstukken 'eerder' laten Adrienne aan bod komen, de bekende psychiater van wie het landhuis is. We leren haar kennen net voor haar tweede boek uitkomt en dus kort voor haar verdwijning. Via deze hoofdstukken krijg je een inkijk in haar werk en de patiënten die ze behandelt.
Tricia ontdekt in een geheime kamer cassettes met opnames van de gesprekken tussen Adrienne en haar patiënten. Op basis daarvan leek de puzzel al snel gelegd te zijn. Er sprong één motief en verdachte uit waardoor het verhaal heel voorspelbaar leek te worden.
Na enkele boeken van haar gelezen te hebben, wist ik wel dat ik me nog aan een verrassing mocht verwachten. En daarmee stelde ze zeker niet teleur want het verhaal draaide een totaal andere richting uit dan ik had gedacht. Over het einde van De leraar waren de meningen verdeeld. Ik ben ervan overtuigd dat dit einde opnieuw een grote groep lezers kan bekoren.
Net zoals in de vorige boeken zijn haar personages niet te ingewikkeld, maar ook niet te naïef, en blijft het aantal personages en perspectieven zeer beperkt. In combinatie met de korte hoofdstukken zorgt dat voor een vlot leesbaar verhaal. Dit boek lees je in een ruk uit.
De flaptekst en het boek spraken elkaar in het begin tegen over het aantal jaar dat Adrienne verdwenen is. Gelukkig geen cruciaal element in de verhaallijnen, maar natuurlijk wel een beetje jammer. Al is dat voor mij het enige minpunt.
Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het toesturen van dit recensie-exemplaar!
In Lieg nooit moet Tricia door een sneeuwstorm samen met haar man noodgedwongen overnachten in het huis dat ze zouden bezichtigen.
In het heden beleef je het verhaal vanuit Tricia's perspectief. Het verhaal komt, geheel naar verwachting, snel op gang. Ethan vindt het huis meteen geweldig, maar Tricia heeft er een naar gevoel bij. Door allerlei kleine details lijkt het daarenboven alsof ze niet alleen zijn in het huis.
De hoofdstukken 'eerder' laten Adrienne aan bod komen, de bekende psychiater van wie het landhuis is. We leren haar kennen net voor haar tweede boek uitkomt en dus kort voor haar verdwijning. Via deze hoofdstukken krijg je een inkijk in haar werk en de patiënten die ze behandelt.
Tricia ontdekt in een geheime kamer cassettes met opnames van de gesprekken tussen Adrienne en haar patiënten. Op basis daarvan leek de puzzel al snel gelegd te zijn. Er sprong één motief en verdachte uit waardoor het verhaal heel voorspelbaar leek te worden.
Na enkele boeken van haar gelezen te hebben, wist ik wel dat ik me nog aan een verrassing mocht verwachten. En daarmee stelde ze zeker niet teleur want het verhaal draaide een totaal andere richting uit dan ik had gedacht. Over het einde van De leraar waren de meningen verdeeld. Ik ben ervan overtuigd dat dit einde opnieuw een grote groep lezers kan bekoren.
Net zoals in de vorige boeken zijn haar personages niet te ingewikkeld, maar ook niet te naïef, en blijft het aantal personages en perspectieven zeer beperkt. In combinatie met de korte hoofdstukken zorgt dat voor een vlot leesbaar verhaal. Dit boek lees je in een ruk uit.
De flaptekst en het boek spraken elkaar in het begin tegen over het aantal jaar dat Adrienne verdwenen is. Gelukkig geen cruciaal element in de verhaallijnen, maar natuurlijk wel een beetje jammer. Al is dat voor mij het enige minpunt.
Dankjewel aan VBK België en LAB Uitgevers voor het toesturen van dit recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie