Lezersrecensie
Nachtstad
In Nachtstad krijgen Keller en Gwen twee nieuwe zaken op hun bord. De Brusselse minister-president Paul Deman ziet op een fototentoonstelling van Marinova, de vriendin van Keller, een foto van zijn vermiste vrouw.
Deze foto werd genomen in een Brusselse buurt waar je haar niet meteen zou verwachten. Bovendien werd de vermissing niet direct aangegeven. Tijd voor Keller om uit te zoeken hoe de vork in de steel zit. Hij krijgt daarnaast de vraag om een onderzoek in te stellen naar de verdwenen Ellen. Dat is een zaak die Gwen opeist en mag opvolgen.
In Nachtstad leer je zowel Keller als Gwen beter kennen. Na het eerste deel had ik dat wel verwacht en was ik erg blij dat Gwen nu meer naar de voorgrond trad. In dit tweede deel kwam ik bijvoorbeeld te weten dat de ouders van Gwen in 1997 werden vermoord. Zonder medeweten van Keller probeert ze in haar vrije tijd de ware toedracht te achterhalen. Bij Keller wordt er dieper ingegaan op de moeizame relatie met zijn ouders en wordt zijn unieke voornaam eindelijk verklaard.
Het fijne aan dit boek was dat beide zaken even boeiend waren. Bij elke verhaallijn was het heel moeilijk te voorspellen welke richting het verhaal zou uitgaan. Ik vind het zeker fijn om mee te kunnen puzzelen en na te denken over mogelijke sporen. Als afwisseling was het heerlijk om hier het verhaal gewoon op me af te laten komen zonder al verschillende aflopen te bedenken.
Net zoals de auteur De graffitimoorden op verrassende manier liet eindigen, had hij ook voor Nachtstad de nodige plotwendingen in petto. Dehairs weet op een heftige en verbluffende manier af te sluiten zonder de geloofwaardigheid van het gehele verhaal uit het oog te verliezen.
De graffitimoorden vond ik heel goed, Nachtstad was voor mij nog beter. Er was meer ruimte om beide verhaallijnen uit te werken, maar zonder het tempo te vertragen. Dat zorgt er, in combinatie met het sterkte einde, voor dat de lat nog wat hoger gelegd werd voor Brussel blues en Harde regen. Dankjewel aan Uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar!
Deze foto werd genomen in een Brusselse buurt waar je haar niet meteen zou verwachten. Bovendien werd de vermissing niet direct aangegeven. Tijd voor Keller om uit te zoeken hoe de vork in de steel zit. Hij krijgt daarnaast de vraag om een onderzoek in te stellen naar de verdwenen Ellen. Dat is een zaak die Gwen opeist en mag opvolgen.
In Nachtstad leer je zowel Keller als Gwen beter kennen. Na het eerste deel had ik dat wel verwacht en was ik erg blij dat Gwen nu meer naar de voorgrond trad. In dit tweede deel kwam ik bijvoorbeeld te weten dat de ouders van Gwen in 1997 werden vermoord. Zonder medeweten van Keller probeert ze in haar vrije tijd de ware toedracht te achterhalen. Bij Keller wordt er dieper ingegaan op de moeizame relatie met zijn ouders en wordt zijn unieke voornaam eindelijk verklaard.
Het fijne aan dit boek was dat beide zaken even boeiend waren. Bij elke verhaallijn was het heel moeilijk te voorspellen welke richting het verhaal zou uitgaan. Ik vind het zeker fijn om mee te kunnen puzzelen en na te denken over mogelijke sporen. Als afwisseling was het heerlijk om hier het verhaal gewoon op me af te laten komen zonder al verschillende aflopen te bedenken.
Net zoals de auteur De graffitimoorden op verrassende manier liet eindigen, had hij ook voor Nachtstad de nodige plotwendingen in petto. Dehairs weet op een heftige en verbluffende manier af te sluiten zonder de geloofwaardigheid van het gehele verhaal uit het oog te verliezen.
De graffitimoorden vond ik heel goed, Nachtstad was voor mij nog beter. Er was meer ruimte om beide verhaallijnen uit te werken, maar zonder het tempo te vertragen. Dat zorgt er, in combinatie met het sterkte einde, voor dat de lat nog wat hoger gelegd werd voor Brussel blues en Harde regen. Dankjewel aan Uitgeverij Lannoo voor het recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie