Rósa en Björk

Rósa en Björk is het tweede deel in de serie rond rechercheur Hildur. Het verhaal begint in Ísafjörður in 1994. Diegene die we hier volgen, lijkt betrokken te zijn bij de ontvoering van twee meisjes.

Tijdens de eerste hoofdstukken werd er verschillende keren gewisseld van perspectief, periode en locatie. Ik moet toegeven dat ik daarom moeite had om in het verhaal te komen. Bepaalde passages waren meteen duidelijk, bij andere had ik geen idee hoe deze in het geheel zouden passen.

Hildur werkt tijdelijk in de hoofdstad Reykjavík. Zij heeft de bijzondere eigenschap om zich altijd onrustig te voelen voor er iets verschrikkelijks staat te gebeuren. Wanneer ze dat gevoel opnieuw krijgt, wordt ze kort daarna terug naar Ísafjörður gehaald. Samen met hoofdinspecteur Beta en de Finse stagiair Jakob moet ze de moord op de lokale politicus Hermann Hermannson onderzoeken.

Er zijn veel flashbacks naar het leven van Hildurs moeder Rakel voor de verdwijning van de zusjes. Hoe langer geleden, hoe moeilijker ik het vond om de meerwaarde voor het verhaal in te zien. Naar mate de flashbacks zich net voor en na de verdwijning van Rosa en Björk situeerden, werd dit een heel interessante verhaallijn met een emotionele kant. Toen kon ik ook de oudste flashbacks beter begrijpen.

Omdat ik aanvankelijk moeilijk in het verhaal kwam, verliep het lezen niet al te vlot. Daarbovenop kwam dat ik ziek werd en dat heeft mijn concentratie niet op een positieve manier beïnvloed. Gelukkig kon ik me naderhand beter focussen.

Naast de zaak waar het team aan werkt, heeft de auteur veel aandacht voor hun privéleven. Elk dragen ze hun eigen problemen mee, net zoals dat in het echte leven ook zo is. Voor mij was het zeker positief dat de personages realistisch werden neergezet. Zeker Hildur heeft al het een en ander meegemaakt. Het eerste deel had ik nog niet gelezen, wat voor deze verhaallijn geen probleem vormde. Het leek me echter wel een meerwaarde geweest te zijn om haar beter te kennen.

Persoonlijk ben ik in de meeste gevallen wel te vinden voor een hoog tempo. Hier ontplooit het verhaal zich net wat trager en neemt het privéleven van het team een belangrijke plaats in. Binnen dit verhaal wist ik het tragere tempo wel te appreciëren omdat het hier ook gepast was. De auteur heeft de verhaallijnen tot een mooi geheel weten te vormen met een toch wel verrassend einde. Bovendien geeft het boek een interessante inkijk in het leven op IJsland. Het einde lijkt een vervolg te voorspellen en dat wil ik zeker lezen.

Dankjewel aan VBK België en Uitgeverij AmboAnthos voor het recensie-exemplaar!