I love it

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen .

Wow wat een einde.!

Wat verteld de flaptekst:
Emilia kan nauwelijks bijkomen van de schokkende ontdekking dat haar tweelingzus Vittoria nog leeft. Voordat ze de demonen uit haar verleden onder ogen kan komen, moet Emilia de ver­leidelijke Prins van Toorn gaan opeisen. Ze verlangt niet alleen naar zijn lichaam, ze wil ook zijn hart en ziel, maar juist die wens kan de ­demon niet in vervulling laten gaan.

Als een hooggeplaatst lid van Huize Hebzucht wordt vermoord, begeven Emilia en Toorn zich naar de demonenrechtbank. Het bewijs wijst naar Vittoria als de moordenaar en ze wordt al snel tot vijand van de Zeven Cirkels verklaard. Ondanks haar verraad zal Emilia er alles aan doen om de vraagtekens rondom het misdrijf op te helderen en er voor eens en voor altijd achter te komen wie haar zus werkelijk is.

Ik denk dat het voor iedereen wel duidelijk is, maar voor je in dit deel gaat beginnen moet je wel echt eerst de prins van toorn en daarna de prins van trots gelezen hebben.
Ik zag dit boek bij de young adult afdeling liggen en persoonlijk zou ik die daar echt niet neerleggen. Er zitten officieel geen trigger waarschuwingen in.
Maar houd er rekening mee dat er vrij expliciete sexscenes in voorkomen.



Wat vond ik van het boek?

Tuurlijk is het einde voorspelbaar. Maar de weg erheen zit vol kuilen en spannende wendingen dat ik met zo veel plezier dit laatste deel heb gelezen.
Ook in dit deel zitten weer veel hartstochtelijke liefdesscences maar wat verwacht je anders van een prins van hel en de godin van furie, zou juist vreemd zijn als die braaf in de missionarishouding de liefde bedreven.
Wel had ik veel moeite met de karakterwisselingen van Emilia. Maar dat past wel bij het verhaal want zelf worstelt ze ook heel erg met wie ze nou eigenlijk is. En dat weet de auteur heel goed over te brengen. Omdat je als lezer ook worstelt en misschien soms wel ergert aan de flinke schommelingen. En soms is het zelfs verwarrend of iets nou een flashback/visioen is.

Er zit een goed tempo in het verhaal waardoor het leest als een trein. Er lopen vele verhaallijntjes door elkaar heen waardoor er altijd wel iets gebeurt.
Er zijn zeven prinsen van hel. Maar gretigheid en ledigheid mis ik wel een beetje in het verhaal.

Het verhaal van Toorn en Emilia heeft met dit deel echt wel een heel mooi slot gekregen.
Toch zitten er nog vele verhaallijnen in waar nog geen einde aan is gekomen.
En zou Kerrie Maniscalco in deze wereld die ze gecreëerd heeft zo zeker nog 10 boeken kunnen schrijven. Ze heeft gelukkig ook al aangekondigd dat ze dit ook gaat doen. Hoeveel het er nog zullen worden moeten we afwachten maar met het spel der zonden is de eerste er al. En kunnen we ons nog wat langer wanen in het Koninkrijk der zonden.