less is more

Dit is het derde boek dat ik van deze auteur heb gelezen. En vooral de titel van dit boek lokte me om het te gaan lezen. Want bij het bloemenmeisje verwacht je niet gelijk een thriller.

Het begin vond ik vrij langdradig. Ik kwam ook moeilijk in het verhaal. Alle gebeurtenissen werden heel uitgebreid beschreven, dat had wel wat korter gekund.
Het boek is opgedeeld in episodes met niet al te lange hoofdstukken.

Maar of het echt een thriller te noemen is, vraag ik me af. Er zit zeker spanning in, met de zoektocht naar antwoorden uit het verleden en heden, maar de echte thrillersfeer ontbreekt.

Naarmate de zoektocht vordert wil je steeds sneller de bladzijde omslaan en kan je het niet meer wegleggen. Die spanning zit er wel in zo was ik gisteravond aan het lezen en toen ik het boek dicht deed zag ik dat het ineens 2:30 's nachts was.

Als je het boek open doet zie je gelijk al een hele lijst met personages die in het verhaal voorbij gaan komen en die heb je ook zeker wel nodig. Want het zijn er (te) veel waardoor je soms even na moet denken wat de verbanden ook alweer waren en maakt het soms onnodig ingewikkeld. Sowieso gebeurt er heel veel, uitlopend in de meest absurde dingen. Less is more...

Persoonlijk vind ik dat je al schrijver niet kan eindigen met de laatste bladzijde die dit boek heeft, dat kan je de lezer eigenlijk niet aan doen. Maar wat ik zeg, dat is echt een persoonlijk iets.
0
Het is dus een boek wat ik met tegenstrijdige gevoelens dicht heb gedaan.
Aan de ene kant intrigeert het me en wilde ik, zeker de tweede helft, blijven lezen. Maar ook is het te langdradig, te veel personages en gebeurt en (te)veel.
En er zit zeker wel een bepaalde spanning in maar ontbreekt het net dat beetje extra.