De wind waait niet

Dit boek was het welkomstgeschenk als je lid werd van de CrimeCompagny. Toen ik hier de eerste oproepen van zag heb ik me gelijk aangemeld omdat ik het leuk vind om kennis te maken met nieuwe auteurs.

Dit boek is geschreven door Linda Jansma.
Het boek gaat over Hester. Eigenaresse van het familiebedrijf, een zeilschool.Gescheiden en moeder van drie kinderen. waarvan de jongste dochter twee jaar geleden is vermoord. De dader is nog steeds niet gevonden. Het waren twee stormachtige jaren voor Hester want naast het verwerken van de dood, strandde haar huwlijk en had de zeilschool het financieel moeilijk om het hoofd boven water te houden.
Nu na twee jaar lijkt haar leven weer op rustig water te zijn beland, alle lessen voor de zeilschool zijn volgeboekt. Ook komt Timo (een goede vriend van Elsa ) voor het eerst weer, met zijn charmante vader.
Dan word ineens een meisje (oud-cursist) vermoord gevonden. Als dan ook nog een meisje dat werkt bij de zeilschool halfdood word gevonden begint het onderbuik gevoel bij Hesters toch erg te knagen. Dat de dader toch wel heel dichtbij moet zijn?

Met de buddyread heb ik dit boek gelezen. We lezen dan 10 hoofdstukken per keer.

En als ik eerlijk ben was ik zowel na hoofdstuk 10 als 20 niet enthousiast. En het is dat ik nooit een boek niet uitlees, anders was deze er zeker wel voor in aanmerking gekomen.
De eerst 25 hoofdstukken waren heel traag, zaten veel herhalingen in en er zat niet echt veel spanning in.
Maar dus vanaf ongeveer hoofdstuk 25 neemt het verhaal ineens een drastische wending en gebeuren er dingen die je niet ziet aankomen. (Is lastig zonder te spoileren) dus lijkt nu misschien een beetje vaag, maar als je het boek gaat lezen begrijp je wel wat ik bedoel.
Vanaf toen ging het lezen ook ineens een stuk sneller en had ik zonder dat ik er erg in had het boek uitgelezen. Terwijl we eigenlijk een tussenstop nog hadden bij hoofdstuk 30.
Daarom lees ik dus altijd een boek uit. Je weet nooit hoe een boek zich ontwikkeld.

Wel vind ik het jammer dat het vrij oppervlakkig is en daarom de achterliggende gedachtes vrij simpel overkomen en ook niet heel realistisch. En om de titel even aan te halen het verhaal komt niet in die onderstroom en blijft een beetje dobberen.

Met een knipoog naar de zeilschool:
Het begin wil de wind niet gaan waaien en kom je maar moeilijk vooruit, maar als de wind eenmaal komt kan je de zeilen hijsen en scheer je over het water.