Lezersrecensie
Origamizwaantje, 4 gram (2,5⭐️)
Dit tussendoortje kwam mij aanwaaien van juul om een review over te schrijven, heel erg bedankt.
Door de titel heb je al wel een idee dat het verhaal om uitersten draait.
En dat klopt ook wel.
Het verhaal vond ik niet echt heel realistisch en daardoor had ik moeite om door te lezen. Ik snapte Rosa echt niet (Benjamin trouwens ook niet). Bij feelgoodverhalen komen personages bij mij vaak tot leven maar dat had ik met dit verhaal niet. Omdat ik me niet kan voorstellen dat deze twee ooit een relatie zijn begonnen. En dat begin stukje miste ik dan ook wel. Misschien was een korte terugblik naar het gelukkige begin fijn geweest om Rosa beter te begrijpen.
De vlotte schrijfstijl, en toch de hoop dat ik Rosa zou begrijpen heeft me toch aangezet om verder te lezen.
Het was wel heel fijn lezen omdat het woordgebruik, de zinsopbouw en het een kort verhaal ervoor zorgde dat je het verhaal in een middag uitleest.
Gelukkig was daar Anna die eigenlijk concludeerde weat al door Rosa der hoofd ging. En kon ze gelukkig bij Malik terecht.
En ik weet dat in een novelle de gebeurtenissen zicht snel achter elkaar opvolgen. Maar zonder echt enige aanleiding is er die grote verandering die ik niet helemaal kan plaatsen.
Ik vond het heel mooi dat er een derde "persoon" was. Die gedachte zijn in het cursief gedrukt en die spreekt uit was je als lezer eigenlijk al wel denkt. Je komt er pas later later in het verhaal achter wie die stem is en dat is eigenlijk wel heel mooi.
Ik vond de zorgzaamheid die Rosa voor haar moeder heeft wel heel mooi om te lezen. En gaf goed weer wie Rosa echt is en wilde zijn. Ook haar liefde voor het juf gaf een completer beeld van Rosa.
De humor die erin verwerkt is met het gewicht van vogeltjes /vlinders vond ik erg grappig.
Helaas was dit niet mijn verhaal. Maar ik wil zeker meer van Marli Elisa lezen want ik vind haar schrijfstijl wel heel vlotjes. En ben erg benieuwd naar andere verhalen van haar
1
Reageer op deze recensie