Healing Fiction op zijn best!

Het verhaal speelt zich af in de dagen voorafgaand aan het oudejaarsfeest (ōmisoka), waar om middernacht 108 gongslagen klinken om gezuiverd het nieuwe jaar in te gaan. De 108e slag markeert ook de verjaardag van de hoofdpersoon, Mamoru Sohara. Sohara, een klusjesman op Toshima – het kleinste en meest afgelegen eiland van Japan – wijdt zijn dagen aan het geluk van de eilandbewoners. Naast het repareren van wat hem wordt gevraagd, herstelt hij ook ongemerkt andere dingen, zoals een geliefde theepot, zonder dat iemand erom vraagt. Zijn stille, zorgzame gebaren worden door de bewoners als kleine wonderen beschouwd.

Toshima is alleen per boot bereikbaar, waarbij het telkens spannend is of de golven de overtocht toelaten. Hierdoor zijn de bewoners sterk op elkaar aangewezen en vormt het eiland een hechte gemeenschap. Rond de jaarwisseling brengt Sohara’s altruïsme hem in de problemen wanneer een brief van een oude vriend onverwacht zijn leven op zijn kop zet.

Het verhaal neemt de lezer mee door Sohara’s leven, zijn verblijf van 1,5 jaar op het vasteland, zijn beslissing om terug te keren naar het geïsoleerde eiland, en zijn relaties met zijn vrouw, dochter en andere eilandbewoners. Hoewel Sohara denkt dat zijn goede daden onopgemerkt blijven, blijkt het tegendeel waar. Wanneer hij zelf hulp nodig heeft, toont de gemeenschap haar ware kracht.

Het is een mooi en rustgevend verhaal over een man die zichzelf verliest in zijn dienstbaarheid aan anderen. Het benadrukt de kracht van gemeenschap, de schoonheid van tradities, en hoe goed doen vaak weinig kost. Het boek is eenvoudig en toegankelijk geschreven, maar bevat tegelijkertijd poëtische zinnen. Vooral de tradities, die een belangrijke rol spelen in het verhaal, boeiden me. Hoewel er ongetwijfeld diepere wijsheden in het boek verborgen zitten, kwamen deze voor mij -dankzij het trage tempo - niet volledig tot hun recht.

Dank aan HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar!