Lezersrecensie
Mantels en Dolken vliegen je om de oren
In de oude stad Fantome vechten de rivaliserende gildes de Mantels (dieven) en de Dolken (sluipmoordenaars) om de macht. De jonge Seraphine en haar moeder maken een mysterieus middel, Duister, dat beide gildes gebruiken om schaduwmagie te beoefenen. Wanneer haar moeder wordt vermoord door een lid van de Dolken, sluit Sera zich aan bij de Mantels om wraak te nemen. Ondertussen krijgt de jonge Dolk Ransom de taak om Sera te volgen en uit te schakelen, maar hij worstelt met zijn gevoelens voor haar. Terwijl hun band groeit, moeten ze kiezen: vergeving of wraak, dolk of vlam?
Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van Seraphine en Ransom en begint met een flashback van een jaar eerder, wat een belangrijke basis legt voor de gebeurtenissen in het boek. Gaandeweg ontdek je steeds meer over de achtergrond van de Dolken en de Mantels. Het concept van Duister (in het Engels “Shade”; mogelijk was “Schaduw” een passender vertaling) vond ik interessant, met name door de manier waarop de gildes het gebruiken. De scenes met Theo, de Duistersmid van de Mantels, intrigeerden mij daardoor ook.
Hoewel dit boek een fijne YA romantasy is met een sterke enemies-to-lovers-dynamiek, vond ik het iets minder pakkend dan de Twin Crowns-serie. Dit kwam vooral door de – naar mijn smaak – overdreven en herhaalde beschrijvingen van uiterlijke details en flirterige momenten. Een voorbeeld hiervan: “Voor haren die hem deden denken aan de opgaande zon boven Everel, en ogen zo blauw als de hemel waaronder hij vroeger naar school liep.” Of: “Seraphine was so fel als een brandend vuurtje. En Ransom wilde zich aan haar branden.” (In het origineel luidt het: “Seraphine was a spitfire. And Ransom wanted to burn.”) Misschien ben ik gewoon minder gevoelig voor dit soort beschrijvingen, maar voor fans van romantische spanning zal het zeker werken.
Het plot is origineel en heeft veel potentieel, maar had hier en daar wat beter uitgewerkt kunnen worden. In een grote stad verwacht je naast de gildes ook andere inwoners, maar in het boek krijg je het idee alsof de stad alleen uit Dolken en Mantels bestaat. Doyle’s schrijfstijl is vlot en ze weet de spanning op te bouwen. Mede daardoor zag ik de plottwist aan het einde niet aankomen.
Voor liefhebbers van YA-fantasy is dit boek zeker een aanrader. Thema’s als liefde, vriendschap en “found family” komen allemaal aan bod. Verwacht alleen geen diepgaande relatie-dynamiek. Gezien het einde ben ik erg benieuwd naar het vervolg en hoop ik op meer over de familiegeschiedenis van de Versini en een mogelijke nieuwe rivaliteit.
Dank aan HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar!
Het verhaal wordt verteld vanuit de perspectieven van Seraphine en Ransom en begint met een flashback van een jaar eerder, wat een belangrijke basis legt voor de gebeurtenissen in het boek. Gaandeweg ontdek je steeds meer over de achtergrond van de Dolken en de Mantels. Het concept van Duister (in het Engels “Shade”; mogelijk was “Schaduw” een passender vertaling) vond ik interessant, met name door de manier waarop de gildes het gebruiken. De scenes met Theo, de Duistersmid van de Mantels, intrigeerden mij daardoor ook.
Hoewel dit boek een fijne YA romantasy is met een sterke enemies-to-lovers-dynamiek, vond ik het iets minder pakkend dan de Twin Crowns-serie. Dit kwam vooral door de – naar mijn smaak – overdreven en herhaalde beschrijvingen van uiterlijke details en flirterige momenten. Een voorbeeld hiervan: “Voor haren die hem deden denken aan de opgaande zon boven Everel, en ogen zo blauw als de hemel waaronder hij vroeger naar school liep.” Of: “Seraphine was so fel als een brandend vuurtje. En Ransom wilde zich aan haar branden.” (In het origineel luidt het: “Seraphine was a spitfire. And Ransom wanted to burn.”) Misschien ben ik gewoon minder gevoelig voor dit soort beschrijvingen, maar voor fans van romantische spanning zal het zeker werken.
Het plot is origineel en heeft veel potentieel, maar had hier en daar wat beter uitgewerkt kunnen worden. In een grote stad verwacht je naast de gildes ook andere inwoners, maar in het boek krijg je het idee alsof de stad alleen uit Dolken en Mantels bestaat. Doyle’s schrijfstijl is vlot en ze weet de spanning op te bouwen. Mede daardoor zag ik de plottwist aan het einde niet aankomen.
Voor liefhebbers van YA-fantasy is dit boek zeker een aanrader. Thema’s als liefde, vriendschap en “found family” komen allemaal aan bod. Verwacht alleen geen diepgaande relatie-dynamiek. Gezien het einde ben ik erg benieuwd naar het vervolg en hoop ik op meer over de familiegeschiedenis van de Versini en een mogelijke nieuwe rivaliteit.
Dank aan HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Paradisebybooklight
Gesponsord
Het intrigerende verhaal achter de moordenaar van Willem van Oranje. Vol spanning en gruwelijke plottwists!
Een indringend verhaal op het scherp van de snede, vanuit de belevingswereld van de strafrechtadvocate die als slachtoffer moet strijden voor een eerlijke behandeling onder het recht waar ze altijd in heeft geloofd.
Hetzelfde boek lezen brengt mensen samen: je hebt direct iets om over te praten! Daarom lezen we in november met heel Nederland 'Joe Speedboot' van Tommy Wieringa. Je haalt het boek gratis op bij je bibliotheek.
