De bittere smaak van water

In een afgelegen dorp van de Scandinavische Unie, nu bezet door de staat New Qian, staat de zeventienjarige Noria Kaito op het punt de volgende theemeester te worden. Het is een positie die een grote verantwoordelijkheid en een gevaarlijk geheim heeft. Al eeuwenlang bewaakt haar familie een geheime zoetwaterbron. Ooit schonk de bron voldoende water voor het hele dorp. Tegenwoordig heerst er grote waterschaarste, en wordt het illegale bezit van water zwaar bestraft. Ze moet dus zorgvuldig omgaan met het water dat ze verbruikt. Helaas is de bron niet Noria’s enige geheim.

Wat een heerlijk dystopisch boek! Ik heb absoluut een soft spot voor dit soort verhalen en de vertaling is ontzettend goed. Het enge is, de wereld waarin Noria en haar beste vriendin Sanja leven, zou zo maar eens de toekomst kunnen worden. De noordpool smelt en er is nog altijd oorlog. Daarnaast zijn de enorme plastic bergen ook nu al een probleem. De omgeving wordt in detail beschreven en ik kon zo het theemeesterhuis voor de geest halen. De theeceremonie, die Noria van haar vader leert, is fascinerend. Ik vind het een mooi idee dat tijdens de ceremonie iedereen in de ruimte gelijk is, alsof je je even in een bubbel waant.

Ik had moeite om Sanja te peilen. Staat ze echt aan Noria’s kant, of kiest ze toch liever voor haar familie? Ik twijfelde aan haar oprechtheid. Noria wordt ondertussen geteisterd door het leger, die er van overtuigd is dat ze een watermisdrijf begaat. Het lijkt me lastig om je in een wereld voort te bewegen waar altijd op je gelet wordt en water een privilege is. Haar moeder ziet de bui al hangen en vertrekt naar een grote stad om daar als academisch docent aan de slag te gaan. Ze wil dat Noria met haar meegaat, maar Noria besluit bij haar vader te blijven en de bron te bewaken.

Zo nu en dan gaan Noria en Sonja schatgraven in de plastic bergen. Tussen de plastic tassen en Oude Wereld technologie (lees: cd-spelers en videobanden) vinden ze ronde glimmende schijven die het verhaal van de Janssen expeditie ontsluiten. Als Noria de waarheid te horen krijgt, besluit ze naar de Verloren Landen af te reizen, waar geen leven mogelijk zou moeten zijn. Hoe dat afloopt raad ik je aan zelf te lezen.

Aan het einde van het boek begon ik me af te vragen of datgene waarvan ik hoopte dat zou gebeuren nog zou komen. Zoveel bladzijdes waren er niet meer. Het verhaal nam een andere wending en dat vond ik wel jammer. Ik wilde meer weten en vooral exact weten wat Noria’s tweede geheim inhield.

Dank aan Uitgeverij Atlas voor het recensie-exemplaar!