Een vriendschap voor altijd

Clare Chamber’s ‘Een vriendschap’ kabbelt langzaam voort, maar houdt je wel vast tot de laatste pagina. Het verhaal speelt af in Croydon, 1964. Helen Hansford is één van de hoofdpersonen: een dertig jarige kunsttherapeut in een psychiatrische inrichting. Haar geheime relatie met de getrouwde dokter Gil geeft meteen al een vleugje spanning. Maar het is de mysterieuze William Tapping die het verhaal een glinstering geeft.

William, een man van 37 met een baard tot aan zijn middel, is jarenlang opgesloten geweest in een vervallen huis met zijn oude tante. Wanneer blijkt dat William een talent voor kunst heeft, is Helen vastbesloten zijn verleden te ontrafelen. Wat is er gebeurd waardoor William jarenlang bij drie tantes is weggestopt?

Helen is een personage waar je meteen van gaat houden – kwetsbaar, maar vastberaden. De relatie tussen haar en William wordt langzaam opgebouwd, waarbij je de beklemming van William’s jeugd en de frustratie van Helen tussen de pagina’s voelt. Chambers' schrijfstijl is beeldend en meeslepend ondanks dat de hoofdstukken wisselen van perspectief en heden en verleden.

Chambers laat zien dat er allerlei manieren zijn waarop mensen vast kunnen zitten – niet alleen letterlijk, zoals William, maar ook emotioneel. De vragen die het boek oproepen blijven hangen: wanneer is bescherming eigenlijk onderdrukking? Kun je echt genezen van een trauma uit het verleden?

Het verhaal gaat niet alleen over trauma en herstel, maar ook hoe kleine gebaren een leven kunnen veranderen. Het is zo’n boek dat je met een brok in je keel dichtslaat en nog lang blijft doorwerken. Vooral als je weet dat het boek gebaseerd is op een waargebeurd verhaal.

Dank aan Uitgeverij de Fontein voor het recensie-exemplaar!