Waarom moeder worden niet de enige optie is

Ik keek ontzettend uit naar het boek van Marloes en ze heeft mijn verwachtingen volledig waargemaakt. Dit boek gaat me aan het hart omdat ik bewust kindvrij ben. Vanaf mijn tienerjaren weet ik al dat ik geen kinderen wil. Ik heb de bingokaart al vol want ‘als ze van jezelf zijn is het anders’. Dat zal, maar ik heb echt 0,0 voortplantingsdrang.

Naast dat het boek prachtig en met humor is geïllustreerd, neemt Marloes je mee langs alle ongepaste opmerkingen, (voor)oordelen en maatschappelijke drempels waarmee je te maken krijgt als bewust kindvrije vrouw. Waarom ze voor deze terminologie kiest wordt goed beargumenteerd. Daarnaast vind ik het ook verfrissend dat ze verschillende perspectieven meeneemt in haar verhaal, voor en tegen. Onder andere iemand die van gedachten veranderde, want dat mag natuurlijk ook!

Actueler kan het niet. Afgelopen kerst was het weer zover: mijn schoonvader vroeg wanneer ze nou eens opa en oma werden. Ik antwoorde met: niet. Op de één of andere manier voldoet dat antwoord niet voor de andere partij. Nee is een volwaardig antwoord, beaamt ook Marloes. In mij bekroop het gevoel alsof ze mij als ‘het probleem’ zagen en niet begrepen dat mijn vriend ook bewust geen kinderen wil. Hij heeft dit later nog met ze aangekaart en ik bleek het bij het juiste eind te hebben. Daarom vond ik de volgende quote ook zo toepasselijk: “Jij bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders, en het is niet alsof ze met jouw geboorte récht hebben gekregen op kleinkinderen.”

Dit betekent niet dat bewust kindvrije mensen kinderen haten of ouders minachten. Ik ben blij dat Marloes deze nuance in haar boek meeneemt. Wel kinderen willen is ook ok en je kunt kinderen ontzettend leuk vinden zonder zelf een exemplaar in huis te hebben. Je hebt een keuze en het mooie is: je bent niet alleen.

Toch heerst er nog steeds een taboe op geen kinderen krijgen en ik heb goede hoop dat dit boek naar meer begrip en erkenning leidt. Ik voel me in ieder geval gezien <3.