Feelgood op z'n best.

Na kennis te hebben gemaakt met de schrijfstijl van Mireille Versteeg in 'Buiten de lijntjes' (een absolute mustread!) bekroop me het gevoel dat het prachtige nationale feelgoodlandschap er zomaar eens een toppertje bij zou kunnen hebben. Met dit tweede boek bevestigt ze dat wat mij betreft. Met 'Beter dan fictie', wat een kekke titel trouwens, heb ik allerlei soorten emoties ervaren die het lezen van dit genre juist zo leuk maken.

Hoofdpersonage Eva krijgt het voor elkaar auteur Max dusdanig te onthanden dat ze hem moet helpen zijn deadline te halen. Allebei zijn ze niet gelukkig met deze situatie maar het boek moét af. Het had allemaal niet knulliger gekund en wat valt het tegen voor Eva. Vooral Max als persoon had ze zich totaal anders voorgesteld.
Max zou zich op zijn beurt het liefste in z'n uppie terugtrekken in het hutje op de hei om zich te focussen op hopelijk weer een succes, maar de aanwezigheid én ongevraagde mening van Eva verstoort dat nogal. Eva is dan ook totaal anders dan hij is. Hoe is dat gezegde ook weer? Opposites Attract...

Ze proberen er het beste van te maken; iets wat op momenten nogal een uitdaging is daar in de bossen. Max en Eva zouden normaal gesproken nooit elkaars gezelschap opzoeken en nu moeten ze elkaar ongewild tolereren. Maar is het nou écht zo erg? Onder het oppervlakte suddert er iets tussen de twee, maar wat is dat? En is dit de gelegenheid dat te gaan ontdekken?

Het concept dat een auteur geholpen moet worden door een ander vanwege een onverwachte gebeurtenis is niet helemaal nieuw. De film 'Stranger than Fiction' is daar een voorbeeld van.
'Beter dan fictie' is echter geen drama, al denkt Max daar geregeld anders over, maar een luchtig verhaal. Een dat gelukkig wel genoeg diepgang heeft om serieus te nemen, iets wat dit genre vaak verweten wordt dat juist niét te hebben. Mireille Versteeg heeft een fijne, laagdrempelige schrijfstijl die heel vriendschappelijk voelt. De personages zijn 'echt' en de verhaallijn voelt ongekunsteld. Haar manier van vertellen is zonder poespas, lekker Hollands, ik hou d'r van. De wisselwerking tussen Max en Eva, hun grote verschillen in karakters, zijn mooi neergezet. Het koste me weinig moeite het gebakkelei voor me te zien en het toverde geregeld een glimlach tevoorschijn. Niets zo leuk dan twee uitersten in een ongemakkelijke situatie dwingen. Het ongemak droop soms van de pagina's af en dat was erg leuk. De auteur overdrijft ook niet waardoor het allemaal heel levendig en echt aandoet.
De wisselende perspectieven werkten daarom ook goed in het voordeel omdat de individuele gedachten en emoties een extra dimensie aan het verhaal gaven. De (romantische) spanning werd op die manier mooi opgebouwd richting de plot.
Feelgood op z'n best wat mij betreft. Ik heb genoten en zou aanraden het vooral zelf te gaan ontdekken.