Er staan zo veel bijzondere zinnen in dit boek.

"Uw wereld is zwart-wit, die van mij heeft dan wel geen kleur, maar wel grijstinten"

Mijn zus is echt een oorlogsboeken lezer, ik niet. Ik ben wel een historische roman lezer dus ik mijn interesse werd aangewakkerd, benieuwd hoe dit in de oorlog zou zijn. Ik ben echt enorm verbaasd met dit boek. Het was een hele andere kijk op de oorlog. Dat er Indiërs vochten hier in Nederland dat wist ik niet. Hoe het op de eilanden eraan toe ging al helemaal niet we horen en lezen de verhalen uit de grote steden. Veelvuldig worden de verteld en herhaald. Die geven een ander beeld dan het totale beeld wat er is. Het is interessant om te lezen over de minder bekende kant van de oorlog

Het boek bouwt langzaam op. Je leert Chandar en Luna kennen voor de oorlog. Tussendoor blikken we alvast vooruit naar de oorlog. Door de afwisseling in de jaren waarin je leest wekt het bij mij nieuwsgierigheid op naar wat er gaat komen. De personages leer je kennen en krijgen voor mijn ogen vorm. Tussendoor leren we de personen om Chandar en Luna heen kennen. Ik werd bij Rifka op het verkeerde been gezet. Rifka is 26 jaar maar door hoe het verteld wordt had ik haar 17 geschat zo ongeveer. Zo in dezelfde leeftijd als Luna. Later in het verhaal werd haar leeftijd wel duidelijk.

De eerste hoofdstukken maken het verhaal. Het vormt de personages, zorgt ervoor dat ze voor mijn ogen ontstaan. Naar het einde toe wil ik blijven lezen ook al weet ik dat ik die avond niet nog 70 bladzijdes gelezen krijg. Hoe eindigt de oorlog voor Chandar, Luna, Rifka en Wolfram. Vinden ze liefde, vrijheid, geluk of wordt het een verdrietig einde. Ik sloeg het boek dicht en baalde want de laatste dik 160 bladzijden las zo fijn. Ondanks dat er een hoop narigheid is kon ik het niet wegleggen. Het eindigde echt enorm mooi het was af en klaar.

Wat kan één mens betekenen in een wereld vol waanzin?

Er staan zo veel bijzondere zinnen in dit boek. Ga het lezen.