Een zware tocht naar grip op het ongrijpbare

Het boek (meer dan 500 pagina's) kent vele zaken die benoemd zouden moeten worden. De schrijver weet vooral aan het begin van het boek de aandacht van de lezer goed vast te houden door voor de zaken die hij onderweg waar neemt bruggetjes te slaan naar zijn eigen jeugd, naar andere reiservaringen, naar de wetenschap, naar de biologie, naar diverse culturen, naar de aard van zijn reisgezelschap. Tel daar bij op dat deze wetenschapper gedreven wordt door een grote nieuwsgierigheid naar plant, dier en niet op de laatste plaats de mens. Tel daar bij op dat hij echt goed en spannend kan schrijven voor een wetenschapper. Het is dus een reisverslag met diepgang die trekken heeft van een roman. Soms vergeet je daardoor dat je geen fictie aan het lezen bent.

Belangrijkste thema lijkt me het vermogen van de schrijver de lezer duidelijk te maken dat wij als westerlingen - als wij al open staan voor het Afrikaanse wereldbeeld - bijna niet in staat (zullen) zijn ons in die cultuur te verplaatsen. Een cultuur die gegrondvest lijkt op grip te krijgen op het ongrijpbare en/of onverklaarbare.

Samen gevat:
De queeste naar Mokélé-Mbembe (de mythische dinosaurus) wordt vooral een queeste naar de Congolese geest. Het leidt tot het inzicht dat de westerse perceptie en die van de Afrikanen elkaar nooit echt kunnen/zullen raken.